¨ Αν η χώρα σου είχε σχεδόν
γκρεμιστεί από έναν πόλεμο που δεν τελειώνει και που δύσκολα θα τελειώσει ,
τότε αναγκαστικά θα έπαιρνες τον δρόμο της φυγής , θα γινόσουν πρόσφυγας , θα
ανέβαινες με την οικογένειά σου σε ένα οποιοδήποτε πλοιάριο , για να διασχίσεις
τη Μεσόγειο , θα πλήρωνες όσο – όσο , για να στριμωχθείς ... ¨ . Λόγια Σύρου
πρόσφυγα , που μόλις αποβιβάστηκε στις ακτές της Χίου , αυτός , η γυναίκα του
και τα τρία παιδιά τους .
Άφησαν πίσω τους σπίτια ,
περιουσίες , όλα τα υπάρχοντά τους , για να σωθούν από τη λαίλαπα του πολέμου .
Η συμφορά των Συρίων μου θυμίζει τις περιπέτειες των παππούδων μου , πριν 93
χρόνια τον Αύγουστο 1922 , όταν έξι ορφανά και ανήλικα αδέρφια από το Σεβδίκιοϊ
– Σμύρνης , πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς κυνηγημένα από τις ορδές της
Τούρκικης θηριωδίας . Πρώτο λιμάνι η Νάξος . Χιλιάδες οι πρόσφυγες στο
νησί . Μετά έξι μήνες προσωρινής παραμονής
εγκαταστάθηκαν σε πόλεις της Ελλάδος , όπου στέριωσαν , δούλεψαν και πρόκοψαν .
Γίναμε χώρα διερχομένων Συρίων μεταναστών ανά την
Ευρώπην . Στα σύνορα της Ελλάδος , στις εξόδους , χτυπά η καρδιά της άλλης
Ελλάδος , που θυμάται τους δικούς της πρόσφυγες του 1922 .
Εκεί οι Γιατροί του Κόσμου , οι Γιατροί χωρίς Σύνορα , η Υπάτη
Αρμοστεία του ΟΗΕ , δίνουν τη μάχη για να ξαναπιάσουν οι πρόσφυγες από τη Συρία
το νήμα της επιβίωσης .
Είθε σύντομα να τελειώσει ,
αυτός ο τοπικός πόλεμος , που γίνεται στη Συρία και ταλαιπωρεί εκατομμύρια
ανθρώπους . Είναι κρίμα και μέγα έγκλημα από τον μεγάλο υποκριτή που λέγεται
Ε.Ε. να ανέχεται τέτοιες οδυνηρές και απαράδεκτες καταστάσεις .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου