Ο Μιχαήλ Μητσάκης , ο Γιώργος
Βιζυηνός και ο Ρώμος Φιλύρας , υπήρξαν τρία τραγικά πρόσωπα της Λογοτεχνίας μας
. Απέθαναν μόνοι και λησμονημένοι , πάσχοντες από ψυχασθένειες εις το εν Δαφνί
Δρομοκαΐτιον Ίδρυμα .
Ο Μιχαήλ Μητσάκης ( 1863 – 1916 ) , γεννήθηκε το 1863 στα Μέγαρα .
Γιος του Φιλόλογου-καθηγητού Αριστείδη και της Μαριγώς . Το έτος 1880 γράφτηκε στη Νομική Σχολή του
Πανεπιστημίου της Αθήνας . Σύντομα , όμως , εγκατέλειψε τις σπουδές του και
ξεκίνησε την ενασχόλησή του με τη δημοσιογραφία , αρχικά με το περιοδικό ¨
Ασμοδαίος ¨ . Στη συνέχεια δημοσίευσε διάφορα άρθρα στις περισσότερες Αθηναϊκές
εφημερίδες καθώς και σε πολλά περιοδικά , υπογράφοντας άλλοτε μεν με το όνομά
του και άλλοτε με διάφορα ψευδώνυμα . Εξέδωσε τα περιοδικά ¨ Θόρυβος ¨ και ¨
Πρωτεύουσα ¨. Υπήρξε συνιδρυτής του
σατυρικού ¨ Άστεως ¨ της Αθήνας . Η
λαμπρή δημοσιογραφική καριέρα του διακόπηκε απότομα ,το 1896 , λόγω κορύφωσης
της σωματικής του ασθένειας που είχε ξεκινήσει πριν από δύο χρόνια . Έκτοτε
παρέμεινε διανοητικά ανάπηρος , φτάνοντας ως την παραφροσύνη . Από το 1914
μέχρι τον θάνατό του το 1916 , αυτά τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του , τα
πέρασε στο Δρομοκαΐτιο , όπου πέθανε από πνευμονία . Τεράστιο το λογοτεχνικό
έργο που ¨ άφησε ¨ από διηγήματα , κριτικά δοκίμια , ποιήματα και διάφορα
χρονογραφήματα .
O Γιώργος Βιζυηνός ( 1849 –
1896 ) , πεζογράφος , ποιητής , λόγιος , γεννήθηκε στη Βιζύη της Ανατολικής
Θράκης το 1849 . Η οικογένειά του πτωχή με πέντε αδέλφια από μικρά ορφανά . Το
έτος 1872 οι παππούδες του τον στέλνουν να σπουδάσει στην Θεολογική Σχολή
Χάλκης με προοπτική να γίνει ιερωμένος . Κατά την διάρκειαν των σπουδών του
γράφει αξιόλογες ποιητικές συλλογές . Το έτος 1874 εγγράφεται στη Φιλοσοφική
Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας . Με δαπάνες του πλούσιου κηδεμόνα του
Γεωργίου Ζαρείφη μεταβαίνει στη Γερμανία , όπου παρακολουθεί σεμινάρια
Φιλολογίας και Φιλοσοφίας σε Γερμανικά Πανεπιστήμια . Το έτος 1884 επιστρέφει
στην Ελλάδα , όπου και εκλέγεται Υφηγητής στην έδρα της Φιλοσοφίας του
Πανεπιστημίου της Αθήνας .
Το έτος 1892 προσβάλλεται από
φρενική νόσο και καταλήγει έγκλειστος
στις 14 Απριλίου 1892 στο Δρομοκαΐτιο Ψυχιατρείο . Εκεί ζει βυθισμένος
στις ουτοπικές εμμονές του , για την εκμετάλλευση του μεταλλείου της πατρίδος
του και στο παραληρηματικό πάθος του για τη νεαρά Μπετίνα Φραβασίλη μαθήτριαν
του Ωδείου Αθηνών , την οποίαν ήθελε να νυμφευθεί . Πέθανε στις 15 Απριλίου
1896 , σε ηλικία 47 ετών .
Φιλύρας Ρώμος ( 1888 – 1942 ) .
Γεννήθηκε στο Δερβένι Κορινθίας . Το πραγματικό του όνομα Ιωάννης
Οικονομόπουλος . Από το 1902 έχει εγκατασταθεί οικογενειακώς στον Πειραιά . Από
τη μητέρα του κληρονόμησε τη θερμή και ζέουσα φύση , από τον πατέρα
καθηγητή-φιλόλογο την αγάπη για τα γράμματα .
Ταξιδεύει , και ταξιδευόμενος
από μικρός στα όνειρα , σ’αυτή την ήπειρο , όπου δεν υπάρχουν σύνορα ,
προσπαθεί να εκφράσει τον δικό του κόσμο . Πρωτότυπος , φύση και ιδιοσυγκρασία
, αν και διαβάζει πολύ και ενημερώνεται για τα πρόσφατα ρεύματα της λογοτεχνίας
, αρνείται να ξεκλέψει ιδέες από τα βιβλία . Διαβάζει Σόλωνα , Παλαιά Διαθήκη ,
τους τραγικούς Αισχύλο και Σοφοκλή , τον Σαίξπηρ , μα πιο πολύ διαβάζει Όμηρο
και Θείο Πλάτωνα .
O Ρώμος Φιλύρας θα
συνεργασθεί με εφημερίδες και περιοδικά της εποχής του , κυρίως με
χρονογραφήματα και παρουσιάσεις βιβλίων . Η δημοσιογραφία τρώει λογοτέχνες ,
έλεγαν κάποτε .
Υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό
ως έφεδρος υπολοχαγός και πολέμησε στους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-1913 ,
υποστάς κρυοπαγήματα . Αποτάχθηκε του στρατεύματος λόγω αφροδισίου νοσήματος (
σύφιλη ) το έτος 1924 .
Από την εκδήλωση της ασθένειας
ο κύκλος του Ρώμου Φυλίρα έχει κλείσει χωρίς επιστροφή . Παρά τον εγκλεισμό του
στο Δρομοκαΐτιο δεν θα σταματήσει να γράφει . Όσο ζούσε έγραψε έξι ποιητικές
συλλογές .
Πέθανε , το έτος 1942 ,
άρρωστος , μοναχός , λησμονημένος , ενώ ήταν ακόμη νέος 46 ετών .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου