Αύγουστε καλέ μου μήνα ...

               Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς και τι να γράψει πρώτο για τον μήνα Αύγουστο , που ο λαός μας τον θέλει δύο φορές τον χρόνο .

               Καθημερινά διαβάζω κι ακούω για τις γιορτές και τα πανηγύρια που γίνονται , να τιμήσουν την Παναγία μας , καθώς και για τις διάφορες εκδηλώσεις για την πανσέληνο . Για το φεγγάρι το Αυγουστιάτικο , το ολόγιομο κι εκφραστικό , που θαρρείς πως είναι έτοιμο να σου μιλήσει και να σου πει , τα όσα βλέπει , από εκεί ψηλά απ’τον  ουρανό . Ακούω και βλέπω όλες αυτές τις εκδηλώσεις και λαχταράει η καρδιά μου , γιατί πραγματικά , ο μήνας ο Αύγουστος , γεμίζει την ψυχή μας με νοσταλγίες και αναπολήσεις από τα χρόνια μας τα πρωτινά , τότε , που παιδιά τον ζούσαμε και δεν τον χορταίναμε .

               Ξυπόλητοι πολλές φορές τρέχαμε στο ζεστό χώμα , που όχι μόνο δεν νιώθαμε να μας καίει , αλλά παίρναμε και κάποια δύναμη και ζωντάνια , που μόνο η μάνα γη ξέρει να μας δίνει . Όλη τη μέρα τρέχαμε στις καλαμιές , στα αμπέλια και στα μποστάνια και προπαντός στα καλαμπόκια για καμιά ρόκα που ευωδίαζε και γέμιζε το στόμα μας με γάλα , όταν την τρώγαμε ψημένη . Καμιά σχέση με τις σημερινές , που είναι άνοστες και δεν έχουν γεύση .

              Κάθομαι πολλές φορές κι αναλογίζομαι απορημένος .    Ποια δύναμη θεϊκή είναι αυτή , που μας φροντίζει και μας διαπαιδαγωγεί με τον πιο τέλειο τρόπο και γεμίζει τις ψυχές μας με χαρά και ευτυχία , με τα πιο απλά πράγματα , τα τόσο όμορφα και ευλογημένα .

               Αυτά τα σκέπτομαι και λέω από μέσα μου :

               Να γιατί ο λαός μας τραγουδάει ¨ Νάταν τα νιάτα δυο φορές ¨ . Όχι τόσο για να ζήσει περισσότερο , αλλά να γίνει άλλη μια φορά παιδί και να ξανανιώσει τη χαρά αυτή την παιδική και την ευτυχία .

               Πολλές φορές τα χρόνια τα κατοχικά , ρίχνουν κάποια σκιά στα δικά μας παιδικά χρόνια , γιατί υποφέραμε πολύ . Εύκολα όμως τον ξεπερνάμε με τη δύναμη της λησμοσύνης που τα σβήνει όλα .

               Τον μήνα Αύγουστο τον ζω με πολλή αγάπη και γεμίζει η καρδιά μου κάθε χρόνο με χαρά και ευτυχία . Τον αγαπώ τόσο , που φορές μαραίνομαι με τη σκέψη , πως κάποια μέρα , που δεν είναι και πολύ μακριά , θα τον αποχωριστώ για πάντα . Παρηγοριέμαι όμως με τη σκέψη , πως σ’όποιον κόσμο κι αν θα πάμε , θα βρούμε έναν Αύγουστο παντοτινό , γιατί δεν είναι δυνατόν οι άνθρωποι στη γη να τον θέλουν δύο φορές τον χρόνο κι αλλού να μην υπάρχει .

               Πάντα , όσο ζούμε , ο μήνας Αύγουστος θα μας γεμίζει με χαρά και αισιοδοξία , γιατί είναι ο πιο αγαπημένος μήνας των παιδικών μας χρόνων .

                Είναι ο μήνας που συγκινεί ιδιαίτερα την ψυχή μας και ως τα τέλη της ζωής μας , θα λέμε μαζί με τον λαό μας : ¨Αύγουστε καλέ μου μήνα , νάσουν δυο φορές τον χρόνο ¨.

 

                Ηλ. Κωτούλας – 28/8/13