Αίγυπτος

               Σκέπτομαι την Αίγυπτο . Πέντε χιλιάδες χρόνια ιστορίας μας κοιτάζουν από τις κορυφές τω Πυραμίδων της Γκίζα . Ένας πανάρχαιος πολιτισμός που θα μας εκπλήσσει πάντα με τα γιγαντιαία μνημεία που μοιάζει να τα έχουν χτίσει εξωγήινοι με τις προηγμένες γνώσεις , των μαθηματικών , της γεωμετρίας , της ιατρικής , της αστρονομίας , της αρχιτεκτονικής με την ισχύ των Φαραώ που  κυβερνούσαν επί αιώνες τη χώρα του Νείλου .

                Σκέπτομαι την Αίγυπτο με τους ναούς του Λούξορ , του Ασουάν , και του Άμπου Ντάμπι όπου  μέχρι χθες έφθαναν εκατομμύρια τουρίστες που είχαν όνειρό τους να επισκεφθούν τα δημιουργήματα αυτά με τα ογκώδη αγάλματα και τους μυστηριώδεις οβελίσκους .

                 Σκέπτομαι τα πολυτελή ξενοδοχεία  στο Ζαμάλικ τη αριστοκρατική γειτονιά του Καΐρου με θέα τον Νείλο , γεμάτα από τα γκρουπ των ξένων .

                Σκέπτομαι το Μουσείο εκεί κοντά με τα ευρήματα του τάφου του νεαρού Φαραώ Τουταγχαμών , που αναπαύεται στο χρυσό φέρετρό του 3336 χρόνια τώρα .

                 Σκέπτομαι και το θορυβώδες ¨σουκ¨, τη σκεπαστή περίφημη αγορά του Καν Καλίλ  , με τα μαγαζιά της λαϊκής τέχνης , τα κοσμήματα με γαλάζιους σκαραβαίους και μωβ αλεξανδρέτες , τα μπρούτζινα βάζα , τα πέτσινα διακοσμητικά και δίσκους με χαραγμένες παραστάσεις και συνάμα χρηστικά ¨πουφ¨ τα βαμβακερά κεντητά πατροπαράδοτα¨καφτάνια¨ και τις ¨αμπάγιες¨.

                   Σκέπτομαι την Αλεξάνδρεια του Καβάφη και των λιγοστών πλέον Ελλήνων που έχουν απομείνει στην Αίγυπτο και που τόσες γενιές συμπατριωτών μας είχαν αγαπήσει σαν πατρίδα τους .

                  Σκέπτομαι την Ερυθρά θάλασσα με τα κοράλλια , τα πολύχρωμα κοχύλια της και τα καβούρια που έβγαζε το βράδυ στην άμμο της παραλίας η παλίρροια .

                  Σκέπτομαι τον Αιγυπτιακό λαό , τον τόσο φιλόσοφο , τόσο φιλήσυχο , τόσο συνεργάσιμο . Σκέπτομαι την Αιγυπτιακή κουζίνα με το ¨κεμπάμπ¨ τα ¨φαλαφέλ¨  και τις μυρωδιές της σούπας με ¨μουλουχία¨, ένα χορταρικό ιδιαίτερα γευστικό που υπάρχει μόνο στην Αίγυπτο .

                  Όλες αυτές τις εικόνες από την Αίγυπτο έχω γνωρίσει και έχω αγαπήσει μου έρχονται σήμερα στο νου βουτηγμένες με αίμα .  Γιατί είναι τόσο δύσκολο να συνεννοηθούν οι άνθρωποι ; Γιατί να καταστρέφουν μια χώρα με ιστορία πέντε χιλιάδων ετών , ευλογημένη από τον Νείλο , τον ιερό ποταμό που για να ποτίσει την Αιγυπτιακή γη κυλάει τα νερά του ανάποδα από το νότο προς βορρά κατ’εξαίρεση μόνος αυτός στον πλανήτη μας ; Γιατί να φανατίζονται τόσο παράλογα οι άνθρωποι και να μη συνεργάζονται για να βρουν λύση που να μη βασίζεται στο μίσος αλλά στη λογική ;

                 Κανείς δεν πρόκειται να βγει κερδισμένος από αυτόν τον εμφύλιο σπαραγμό στον οποίο έχει κατρακυλήσει σήμερα αυτή η τόσο πλούσια προικισμένη χώρα , που διαθέτει όλα τα καλά του κόσμου από τις φυσικές της ομορφιές , τις γεωργικές της παραγωγές , τα μοναδικά αρχαία μνημεία και την ιστορία , την διώρυγα του Σουέζ , που ενώνει τη Μεσόγειο με τον Ινδικό Ωκεανό . Τι θα έχει μείνει όταν δεν θα πυροβολούν πλέον στους δρόμους και τις πλατείες του Καΐρου . Καμένα αυτοκίνητα , σπασμένες βιτρίνες λεηλατημένων μαγαζιών , σημάδια από αίμα των θυμάτων , που θα έχουν αφήσει την τελευταία τους πνοή στην άσφαλτο και μια χώρα με ρημαγμένη οικονομία . Ας τους φωτίσει ο Αλλάχ στον οποίο πιστεύουν .

 

  Αλεξάνδρα Στεφανοπούλου-23/8/2013