Έμεινε απροσκύνητος

Σε κεντρικό σημείο της παραλίας της Χαλκίδας, ο Δήμος Χαλκιδαίων έστησε προτομή του Γιάννη Σκαρίμπα. Στο κάτω μέρος είναι χαραγμενοι οι στίχοι του ποιητή :
¨ Σπασμένο καράβι νάμαι, πέρα βαθιά έτσι νάμαι, με δίχως κατάρτια, με δίχως πανιά, να κοιμάμαι¨ Γιάννης Σκαρίμπας ( 1893-1984)

Γεννήθηκε το 1893 στις 28 Σεπτεμβρίου, στην Αγία Ευθυμία Παρνασσίδος, από τον Ευθύμιο Σκαρίμπα και την Ανδρομάχη Σκαρτσίλα. Το 1984 πεθαίνει σε ηλικία 91 χρόνων, στις 21 Ιανουαρίου και κηδεύεται με δημοτική δαπάνη στην αγαπημένη του πόλη, τη Χαλκίδα, στο λόφο του Καράμπαμπα.

Χωρίς αμφιβολία ο Γιάννης Σκαρίμπας, υπήρξε μια πολυδιάστατη φυσιογνωμία των Ελληνικών γραμμάτων, αφού ασχολήθηκε με όλα σχεδόν τα είδη του γραπτού λόγου (διήγημα, νουβέλα, ποίηση, μυθιστόρημα, ιστορικό δοκίμιο, θέατρο, Καραγκιόζη, σχολιογραφία κ.τ.λ. ) . Και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του συνόλου των κριτικών και των μελετητών του στη χώρα μας, σφράγισε με την παρουσία του την ελληνική ηθογραφία, για να συνεχίσει αργότερα σε άλλους χώρους που δεν είχαν καμιά σχέση με τον παραδοσιακό τρόπο γραφής.

Προικισμένος με μια υπερτροφική φαντασία και σπάνια λογοτεχνική ενόραση, είχε την δυνατότητα να κινείται με άνεση στους χώρους που προαναφέραμεχρησιμοποιώντας το δικό του τρόπο γραφής, που τον καθιέρωσε από την πρώτη του παρουσία στα Ελληνικά Γράμματα.

Στις αγαπημένες του ενασχολήσεις εντάσσεται η Σχολιογραφία . Με το οξύ, ευθύβολο, σαρκαστικό και μαχητικό του πνεύμα, θα βάλει προς κάθε ύποπτη κατεύθυνση, όπου δειλοί και ¨κατεστημένοι¨ της πολιτικής και του πνεύματος, εθνικοί μειοδότες και προσκυνημένοι της εξουσίας και των ξένων ¨προστατών¨ μας, θα δέχονται συνεχώς τα πυρά του και ο βρώμικος ρόλος τους θα αποκαλύπτεται συνεχώς. Σε μερικές ωστόσο περιπτώσεις το πάντα ανήσυχο, μαχητικό και ετοιμοπόλεμο πνεύμα του θα μεταλλάζει σε καλοκάγαθη σάτιρα, φωτίζοντας μερικές πλευρές της καθημερινής ζωής.

Ο μπάρμπα Γιάννης πολιτογραφήθηκε μέσα μας, σαν μια συνείδηση, τόσο εθνική, όσο και λαϊκή. Ήταν ένας απέραντος ποταμός σοφίας – λαϊκής σοφίας – γνώσης, σπουδής, πάθους για τη γυμνή αλήθεια και αγωνιστικότητα. Είτε θυμόσοφος, είτε οργισμένος, είτε είρωνας σαρκαστής, ο Γιάννης Σκαρίμπας ήταν η φωνή του καθενός μας. Του άγνωστου Έλληνα , που δεν είχε ποτέ φωνή , που δεν έμαθε παρά όσα του δίδαξαν και κάποτε το κατάλαβε και εξεγέρθηκε μετρώντας μία-μία τις τύψεις της κυρίαρχης τάξης, της κυρίαρχης ιδεολογίας, της κυρίαρχης ¨ιστορίας¨, της κυρίαρχης αρλουμπολογίας , που ποτέ τους δεν μπόρεσαν να τον κοιτάξουν κατάματα και να τον αντιμετωπίσουν ¨στα ίσια¨ . Στοχαστής μοναδικός και φύση ανήσυχη δεν μπόρεσε ποτέ του να βολευτεί με τη συμβατικότητα. Έμεινε απροσκύνητος , μέχρι τα στερνά του και πάντα οπλισμένος με το δραστικό λόγο του. που δεν ¨χάριζε κάστανα¨, χωρίς ποτέ του να θεωρεί ότι είναι σπουδαίος.