Γενεαλογικό δένδρο Ελ. Βενιζέλου

Μεγάλωσε την Ελλάδα. Την διπλασίασε. Η πολιτική του πορεία έγραψε ¨χρυσές σελίδες¨ στην ιστορία της χώρας. Πρόκειται για τον μεγάλο Έλληνα πολιτικό αείμνηστο Ελευθέριο Βενιζέλο. Το χρονικό που ακολουθεί αναφέρεται στην καταγωγή και στις ¨ρίζες¨ του μεγάλου Έλληνα :

¨Ο Κυριάκος Βενιζέλος ήτο από τους παλαιούς τύπους των οικογενειαρχών που αγαπούσαν τα παιδιά και την πολυμελή οικογένειαν, ανάμεσα εις την οποίαν εύρισκον ανάπαυσιν από τον μόχθον της ζωής, τας καθημερινάς δυσκολίας και θάρρος διά την συνέχισιν του αγώνος δια την επιβίωσιν. Και ο πατέρας του πρέπει να είχε πολλά παιδιά, αφού γνωρίζουμε ακριβώς τέσσερα. Έτσι ο Κυριάκος απέκτησε έξι παιδιά τέσσερα κορίτσια και δύο αγόρια, τελευταίον από τα οποία είναι ο Λευτέρης. Φαίνεται όμως ότι είχε κάνει και άλλα αρσενικά που δεν του έζησαν.

Επί πλέον, το πρώτο του παιδί, ο Αγαθοκλής, εις ηλικίαν 2 ετών έπαθε τύφον και αποτέλεσμα της ασθενείας αυτής ήτο να μείνη εις νηπιώδη κατάστασιν εις όλα τα υπερείκοσι χρόνια, τα οποία επέζησε της ασθενείας. Εις την αλληλογραφίαν αναφέρεται μίαν μόνην φοράν, από τον πατέρα Βενιζέλο ως ¨ο δυστυχής Αγαθοκλής μας¨. Από τας αδελφάς του, είναι γνωστόν, ότι το παιδί αυτό ποτέ δεν έμαθε να ομιλή ορθώς, ούτε να περιπατή, αλλά εμπουσουλούσε και είχε πάντοτε ανάγκην ιδιαιτέρας προσοχής δια να μην χτυπήση ή πέση ή τραυματίση τα πόδια και τα χέρια του.

Η Στυλιανή Βενιζέλου εμηχανάτο κάθε είδους προφυλακτήρας διά να προφυλάξη το ατυχές αυτό πλάσμα, το οποίον ήτο πηγή διαρκούς στενοχώριας δια την οικογένειαν.

Πρώτο παιδί του Κυριάκου και της Στυλιανής Βενιζέλου ήτο η Μαριγώ, συζευχθείσα πολύ νέα με τον Γεώργιον Γιαννουδάκην, έμπορον.

Γιος του ζεύγους Γιαννουδάκη ήτο ο Κυριάκος Γιαννουδάκης, νέος ευφυέστατος, λαβών μέρος εις το κίνημα του Θερίσου (1905) και αποθανών ολίγα έτη μετά ταύτα και πριν ο Ελευθέριος Βενιζέλος κληθή εις Αθήνας. Άλλο παιδί αυτής της οικογενείας ήτο η κυρία Ελένη Σπυριδάκη, του ιατρού, της οποίας ο υιός Γεώργιος Σπυριδάκης είναι γνωστός ποιητής εγκατεστημένος στο Παρίσι.

Δευτέρα εις την σειράν ήρχετο η Ελένη, η οποία έλαβε σύζυγον τον Ανδρέαν Νοστράκον υπάλληλον και κατόπιν συνέταιρον του πατρός της.

Τρίτη ήτο η Αικατερίνη Βενιζέλου, η Κατίγκω λεγομένη κατά το κρητικόν έθιμον. Η Κατίγκω έλαβε σύζυγον τον Κωνσταντίνον Μητσοτάκην πτυχιούχον της Νομικής δικηγόρον, δημοσιογράφον και πολιτευόμενον της εποχής. Έκαμε δηλαδή γάμον από κοινωνικής τάξεως επιτυχέστερον από τας αδελφάς της. Ο Μητσοτάκης κατήγετο από πολυμελή οικογένειαν {Ανδρεαδάκη κατ’αρχάς λεγομένην} προερχομένην από το χωριαδάκι του Ακρωτηρίου και διακλαδισθείσαν εις Χανιά, Μονεμβασιάν και Ηράκλειον (αργότερα και αλλαχού}. Αυτός προήρχετο από την Μονεμβασιάν, είχε υπηρετήσει εις τα Χανιά ως Ελληνοδιδάσκαλος, εξέδωσε κατόπιν σπουδαίαν εφημερίδα διά την εποχήν του, τα ¨Λευκά Όρη¨ (από ενδεικτικήν μετριοφροσύνην το όνομά του εσημείωσε εις το έσχατον τμήμα του τελευταίου φύλλου : Συντάκτης Κ. Μητσοτάκης) . Αργότερον επολιτεύθη. Ως πολιτευόμενος υπήρξε ο πολιτικός χειραγωγός του Ελευθερίου Βενιζέλου. Την πολιτικήν παράδοσιν του Μητσοτάκη ακολούθησαν τα τέκνα του Κυριάκος (βουλευτής) και Αριστομένης (υπουργός , γερουσιαστής κλπ) αποθανόντες ήδη. Υιός του πρώτου εξ αυτών ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης πρώην Πρωθυπουργός.

Διά να επανέλθωμεν εις τη Κατίγκον, ο γαμβρός τον οποίον της έδωσαν, ήτο ήδη παρήλιξ και η συμβίωσίς των ολιγόχρονος. Τα τέκνα της τα ανέθρεψε ορφανά.

Μετά το Αγαθοκλήν, έρχεται η μικρότερη κόρη, η Ευανθία, σύζυγος Βασ.Σπυριδάκη. Τον υιόν της Γεώργιον, νέον, συμπαθή και σώφρονα , εχρησιμοποίησε ο Πρόεδρος ως ιδιαίτερόν του γραμματέα, ελυπήθη δε κατάκαρδα διά τον πρόωρον, από ανίατον νόσημα , θάνατον αυτού. Αυτός ετάραξε και την ψυχικήν γαλήνην της Ευανθίας.

Ουσιαστικώς λοιπόν ο Κυριάκος Βενιζέλος ήτο χωρίς ¨κληρονόμον¨. Και ήθελε ένα αρσενικό παιδί δια να του αφήση το επίθετόν του και τας επιχειρήσεις του. Διά να ίδη με αυτό συνεχιζομένην την γενεάν των Βενιζέλων, η οποία δεν είχε κανένα άλλον άρρενα απόγονον.

Διά την γέννησιν του Βενιζέλου διηγούνται πολλά, αλλά τα περισσότερα είναι επιγεννήματα προερχόμενα από τον θαυμασμόν και την φαντασίαν των πιστών. Είναι γνωστόν ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος εγεννήθη στις 16 Αυγούστου 1864, εις το πατρικό σπίτι των Βενιζέλων στις Μουρνιές – Χανίων. Το παραμύθι λέει ότι, όταν εγεννάτο ο Λευτέρης, φάνηκε μια μεγάλη λάμψις και ο γιατρός που έμπαινε στο σπίτι διά τον τοκετόν είπε ότι εγεννήθη μεγάλος άνθρωπος. Ο αείμνηστος Πρόεδρος έλεγε εις τας αδελφάς και εξαδέλφας του :

¨Αυτά μην τα λέτε, θα νομίζουν ότι είμαι θεόπεμπτος ¨. Εσέβετο δηληδή εκείνος περισσότερον το θείον από τους παραμυθολόγους.

Εκείνο το οποίον είναι εν τούτοις βέβαιο, είναι το εξής : Εις την Κρήτην όταν μια γυναίκα κάνη παιδιά και δεν της ζουν, συνηθίζεται η εξής μαγική σκηνοθεσία. Μόλις σπαργανωθή το παιδί , το παίρνει η μαμμή ή άλλο πρόσωπο και το αποθέτει έξω από το σπίτι (εις την κοπριά ή κατάχαμα εις τον δρόμο). Τότε περνά, δήθεν, τυχαίως ο πατέρας του και ερωτά ;

-Τίνος είναι το παιδί ;

-Είναι ξένο, του απαντά η γυναίκα , που το παραστέκει.

-Τι θα το κάνης ;

-Το πουλώ !

-Εγώ το αγοράζω, λέει ο πατέρας . Πόσα θέλεις ;

-Ένα γρόσσι, απαντά η γυναίκα.

-Είναι δικό μου, λέγει ο πατέρας και πληρώνει. Κατόπιν παίρνει το παιδί στα χέρια του και το εισάγει στο σπίτι του ως ξένο.

Έτσι έχει την πεποίθησιν ότι αυτό το ξένο παιδί θα μείνη απείραχτο από το ¨νεράϊδο¨ του σπιτιού, που καταδιώκει τα γνήσια παιδιά της οικογένειας. Ότι έγινε η σκηνή αυτή και με τον Λευτέρη Βενιζέλο μόλις εγεννήθη, είναι πασίγνωστον και μαρτυρημένον από τους στενώτερους συγγενείς. Και ο Κυριάκος Βενιζέλος φαίνεται ότι υπήκουσε εις τη ισχύν των μακροχρόνιων εθίμων ¨.