Ο θάνατος της Ιταλίδος δημοσιογράφου Οριάνας Φαλάτσι, 76 ετών, που συνέβη στις 15-9-2006, έφερε στη μνήμη έναν μεγάλο Έλληνα, τον αείμνηστο Αλέκο Παναγούλη, που "έφυγε" νέος από τη ζωή, ακριβώς πριν 30 χρόνια, στις 1-5-1976.
Παναγούλης και Φαλάτσι ήταν ένα ερωτευμένο ζευγάρι, που τους χώρισε ο απροσδόκητος θάνατος, από τροχαίο, του Παναγούλη την Πρωτομαγιά του 1976. Από το 1980 και μετά η Φαλάτσι, εγκατέλειψε τη μαχόμενη δημοσιογραφία και ασχολήθηκε με τη συγγραφή Βιβλίων.
Μέχρι το 1968 κανείς δεν "γνώριζε" τον Παναγούλη. Με την έκρηξη, που προκάλεσε στις στροφές της Βάρκιζας, κατά του δικτάτορος, έγινε άξιος της ευγνωμοσύνης της πατρίδος. Στάθηκε πιστός σ' έναν πανάρχαιο ελληνικό όρκο:
"Και αν τις αναιρεί τους θεσμούς, ουκ επιτρέψω, αμυνού δε και μόνος και μετά πάντων".Μετάφραση: "Κι αν κάπ,οιος ανατρέψει τους θεσμούς δεν θα του το επιτρέψω, αλλά θα τους υπερασπίσω και μόνος και με τους πολλούς" . Ήταν μια γενναία ψυχή ο Αλέκος Παναγούλης. Αυτός ο εύθραυστος και ευαίσθητος νέος - ποιητής και ορθολογιστής - αποδείχτηκε από ατσάλι. Στάθηκε αλύγιστος και ανυποχώρητος. Φυλακισμένος και με χειροπέδες στα στρατόπεδα του Μπογιατίου και της ΕΣΑ. Πάντα επιθετικός και πάντα υπερήφανος.
- Μας καταβασάνισε! Έλεγαν οι Βασανιστές του στη δίκη τους...Αλήθεια έλεγαν. Ο Παναγούλης τους πολέμησε με τον κοφτερό λόγο και με το καταφρονετικό βλέμμα. Δεμένος. χειροπόδαρα λάκτιζε κι έφτυνε τους βασανιστές του. Σακατεμένος, φύλο ξερό στον άνεμο, ξεπνοϊσμένος, στο κατώφλι του θανάτου. Μέσα του όμως έκαιγε φωτιά. Αυτή ακριβώς η φωτιά, καρτερία και σθένος, κράτησε τον Παναγούλη στη ζωή! Μέγα δίδαγμα, το ετοιμόρροπο σώμα γίνεται κάστρο όταν το θερμαίνει το ιδεώδες της ελευθερίας. Απροσμέτρητη και θαυμαστή η αντοχή του ανθρώπου.
Ευτύχησε ο Παναγούλης να βγει ζωντανός από τα δεσμωτήρια της Χούντας. Ευτύχησε να εκλεγεί αντιπρόσωπος του λαού στο Κοινοβούλιο. Ευτύχησε να μάθουν όλοι, μικροί και μεγάλοι, την καρτεροψυχία και τη συνέπεια του. Και ξαφνικά ο θάνατος. Το φρικτό τέλος. Πόσο πικρός κι αβόλευτος στα μέτρα της εποχής μας, ο παρηγορητικός λόγος του Μενάνδρου: - Ον οι θεοί φιλούσιν, αποθνήσκει νέος!... Η Ελληνική Πολιτεία τίμησε τον Αλέκο Παναγούλη. Τον κατέταξε στο Πάνθεον των νεωτέρων ηρώων της ιστορίας μας. Το όνομα του, αθάνατο, φέρουν δρόμοι και πλατείες της Ελλάδος. Ο Παναγούλης έγινε τραγούδι, έγινε γραμματόσημο. Και εκεί, στον Αγιο. Δημήτριο Αττικής, ο μεγάλος σταθμός του Μετρό, φέρει το αθάνατο όνομα: "Αλέξανδρος Παναγούλης".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου