Η ελιά
… Μέσα του Φθινοπώρου και η μέρα
μικρή . Πήρα τον δρόμο της επιστροφής . Χάρηκα που σ’αρκετούς από τους παλιούς
ελαιώνες άνθρωποι δούλευαν και μάζευαν
τα λιόδεντρα . Το ξέρω , πάλι θα παραπονιούνται για τις τιμές που δεν
βγάζουν ούτε το κόστος , πάλι θα τα έχουν με τους Ιταλούς και τη ¨μαφία του
λαδιού¨, που ελέγχει τις παγκόσμιες αγορές , και ¨ τι κάνει το δικό μας το
Υπουργείο ; Κοιμούνται ντιπ ; ¨ .
Μα μου φθάνει που οι άνθρωποι είναι
εκεί . Και οι ταπεινές ελιές είναι εκεί
, οι ελιές είναι σε όλη την Ελλάδα , μαζεύονται αυτή την εποχή και είναι κάτι
ανώτερο από ,
οικονομικό το ζήτημα . Είναι ταυτότητα και αισθητική μαζί , είναι η
γνωστή φράση του Ελύτη πως κι αν χαλάσει η Ελλάδα , ¨ με μια ελιά , ένα αμπέλι
κι ένα καράβι την ξαναφτιάχνεις ¨ .
Η ελιά είναι ελπίδα … Σκύβουμε
μαζί της το κεφάλι στη γή , στοχαζόμαστε και περπατάμε αντάμα , απ’τα χρόνια τα
παλιά , τα αρχαία …
Αλ.Καλ. – Λάρισα – Νοέμβρης
2019 .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου