¨ Αφανείς ήρωες ¨ του πολέμου

Εκεί επάνω στις χιονισμένες βουνοκορφές της Πίνδου , στον πόλεμο του Σαράντα ,  τα συμπαθή τετράποδα της κατηγορίας των ημιόνων ¨ έγραψαν ¨ τη δική τους ιστορία . Όλες οι μεταφορές , όλες οι μετακινήσεις πολεμοφοδίων και εφοδιασμού  γίνονταν με τα μπουλάρια του στρατού μας . Φορτωμένα εις το έπακρον ακολουθούσαν τον ημιονηγό τους μέσα στα κακοτράχαλα μονοπάτια της πρώτης γραμμής του μετώπου .

               Για τα άμοιρα αυτά ζώα , που δεν είχαν μιλιά να μιλήσουν και να διαμαρτυρηθούν , για τις καθημερινές κακουχίες του πολέμου ένας πολεμικός ανταποκριτής , ο δημοσιογράφος Σπύρος Μελάς ( 1882- 1966 ) , έγραψε τότε ένα κείμενο στην ¨ Εστία ¨ της 3 Ιανουαρίου 1940 , με τίτλο ¨ Μουλαράκια ¨  :

            ¨Δόξα και στα τετράποδα , σ’αυτόν τον πόλεμο ! Καταβάλλουν υπέρτατη προσπάθεια , μάχονται , θυσιάζονται κι’αυτά , με σιωπηλή καρτερία , σα νάχουν , νομίζετε , συνείδηση σκοπού ... Στ’άγρια κι αφιλόξενα βουνά της Αλβανίας έμαθα να τ’αγαπώ . Τάβλεπα να κουβαλούν , νύχτα – μέρα , σε πορείες δέκα , δεκαπέντε , είκοσι ωρών, τα δύο απολύτως απαραίτητα είδη για τον πόλεμο : Τις γαλέτες και τα φυσέκια . Τάβλεπα να κουβαλούν και να σουρώνουν , μέρα με την ημέρα , γιατί δεν περίσσευε , στο φορτίο τους , χώρος και για τη δική τους νομή .

             Δεν θα ξεχάσω ποτέ το θέαμα της αγωνίας αυτών των ζώων , που αντίκρυζα , κάπου – κάπου , στις καμπές μονοπατιών , γονατισμένα επάνω στο χιόνι , να παλεύουν με το θάνατο ... Τα βλέπει κανείς σε δρόμους , σε χαράδρες , σε πλαγιές , σ’ακροποταμιές , τουμπανιασμένα , ξυλιασμένα . Είναι αυτά , τα ίδια , που έχει χαρεί κανείς τόσες φορές στα γραφικά , ειρηνικά έργα των Ελληνικών χωριών ... Σφίγγεται η καρδιά μας μπροστά στο θέαμα του ολέθρου , που δίνουν τα κουφάρια τους , στρωμένα , κάθε τόσο , στα στυγνά πεδία των μαχών . Πολλές φορές μου ήρθε ν’αποκαλυφθώ μ’ευλάβεια

όταν περνούσα από κοντά τους , σαν να είχα μπροστά μου τα κουφάρια ηρώων ¨ .

              Β.Π. – Βόλος 30/1/2016