Σε ποιους ανήκει η Ιστορία

Περιοδικό Κοντέϊνερ

«Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον, στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε, αφού η Ιστορία σάς ανήκει, σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε»

Οι στίχοι που τραγούδησε ο Διονύσης Τσακνής ηχούν στα αυτιά μου σαν ανατριχιαστική υπενθύμιση. Ότι εδώ και δεκαετίες, σε πείσμα των αξιών, των αρχών, των ονείρων, των δικαιωμάτων για τα οποία κάποιοι αγωνίστηκαν, βασανίστηκαν, έχασαν την υγεία και τη ζωή τους, κάποιοι άλλοι συμπεριφέρονται ως ιδιοκτήτες της Ιστορίας και της μοίρας αυτού του τόπου και αυτού του λαού.

Και αυτοί που συμπεριφέρονται ως ιδιοκτήτες της Ιστορίας, διάγουν παράλληλα και ως ιδιοκτήτες της εξουσίας, ξεχνώντας ότι αυτή πηγάζει από τον λαό και ασκείται στο όνομά του.

Ο απλός άνθρωπος, ο απλός πολίτης, στέκει ανυπεράσπιστος, αναμένοντας τι θα μηχανευτούν για τη ζωή του άνθρωποι που ποτέ τους δεν μόχθησαν για τον επιούσιο και που αντιμετωπίζουν την άσκηση της εξουσίας σαν μια παρτίδα στα χαρτιά. Παρτίδα που δεν τους νοιάζει ιδιαίτερα αν θα τη χάσουν ή αν θα την κερδίσουν, γιατί και οι μάρκες προέρχονται από το κρατικό καζίνο.

Στην εποχή της πλήρους απαξίωσης προς τους θεσμούς από τους ίδιους τους κατέχοντες θεσμικό ρόλο, στην εποχή που η κοινοβουλευτική πλειοψηφία έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης σε μια Κυβέρνηση «υπό τον όρο να παραιτηθεί», στην εποχή ακόμη που φαλκιδεύεται με τον πλέον κυνικό τρόπο η λαϊκή κυριαρχία και εξοικονομούνται τεχνάσματα για να κρατηθεί στη ζωή με μηχανική υποστήριξη ο σημερινός κοινοβουλευτικός συσχετισμός που έχει προ πολλού εκπνεύσει στην κοινωνία, θα περίμενε κανείς η Δικαιοσύνη να ορθώσει το ανάστημά της, να προστατεύσει τους πολίτες και να περιφρουρήσει το Σύνταγμα. Ας μην ξεχνάμε ότι η χώρα μας είναι από τις λίγες που, καθιερώνοντας συνταγματικά τον διάχυτο έλεγχο της συνταγματικότητας των νόμων, δίνουν την εξουσία στον κάθε Δικαστή, να αρνηθεί να εφαρμόσει νόμους που προσκρούουν στο Σύνταγμα. Και αυτό είναι μία μοναδική δύναμη που έχουν σήμερα στα χέρια τους οι Έλληνες δικαστές για να προστατεύσουν τους πολίτες, την κοινωνία, τη χώρα, από αυτή τη λαίλαπα νομο-εξουθένωσης που δήθεν γίνεται «για το καλό μας», για να αναφερθώ σε έναν άλλο γεμάτο νόημα στίχο.

Η ελληνική Δικαιοσύνη μέχρι στιγμής περί άλλα τυρβάζει. Δεν έχει θεσμικά αναλάβει το ρόλο και την ευθύνη που της αναλογεί σε αυτήν την τόσο κρίσιμη περίοδο για τη χώρα και για τους πολίτες. Δεν έχει αρθεί στο ύψος των περιστάσεων ως θεματοφύλακας των δικαιωμάτων και των εξουσιών του λαού, στο όνομα του οποίου
απαγγέλλονται οι δικαστικές αποφάσεις. Υπάρχουν ακόμη ανώτεροι δικαστές που πίσω από την ανωνυμία των blogs αλληλογραφούν βγάζοντας τα προσωπικά τους απωθημένα και άλλοι που θεωρούν καθήκον τους να αναλώνονται σε μικρολογίες κοινολογώντας εκτός δικαστικών αιθουσών τις απόψεις τους για υποθέσεις, διαδίκους, δικηγόρους. Και όταν μετά από χρόνια, θα διερωτώμεθα «τι έκαναν όλοι εκείνοι οι δημόσιοι λειτουργοί;» σε αυτήν την περίοδο ακραίας δοκιμασίας για τη Δημοκρατία και τη χώρα, κάποιοι εξ αυτών, σίγουρα, θα απαντήσουν ότι… «μελετούσαν».

Επανέρχομαι στους στίχους του Τσακνή. Το μέλλον και η Ιστορία δεν ανήκουν σε αυτούς που επί τόσα χρόνια τα σαρώνουν. Το μέλλον και η Ιστορία δεν ανήκουν ούτε σε αυτούς που, τόσο κατώτεροι των περιστάσεων και της θέσης τους, συμπεριφέρονται ως μικροπωλητές συντεχνιακών διεκδικήσεων και αφήνουν ανυπεράσπιστη μια ολόκληρη κοινωνία, στο έλεος των ανίκανων και των επικίνδυνων που πειραματίζονται στην πλάτη μας. Το μέλλον και η Ιστορία ανήκουν στον κάθε απλό πολίτη, που πρέπει να πάψει να γυρνά την πλάτη και το μάγουλο, που πρέπει αποφασιστικά να διεκδικήσει την ανατροπή αυτής της ιλιγγιώδους διολίσθησης θεσμών, αξιών και αρχών, που πρέπει ανυποχώρητα να αξιώσει να παύσει η παραβίαση των δικαιωμάτων του, μέσα από την πλήρη αποσάθρωση του κράτους δικαίου και των εργασιακών κεκτημένων, να παύσει ο βιασμός της προσωπικότητάς του, να παύσει η διακύβευση της υγείας του και η περιαγωγή του σε συνθήκες διακινδύνευσης της επιβίωσής του.

Αγαπητέ Διονύση Τσακνή, με το τραγούδι σου ήλπιζες ίσως να συγκινηθούν όσοι από τους ασκούντες την εξουσία έχουν στοιχειώδη αξιοπρέπεια και να αλλάξουν πορεία. Ξέρουμε πλέον ότι σε αυτούς που επί δεκαετίες εναλλάσσονται στην εξουσία συναλλασσόμενοι δεν υπάρχει όχι μόνο η αξιοπρέπεια, αλλά ούτε αυτό που ο λαός ονομάζει τσίπα. Είναι η ώρα να γυρίσουμε όλοι την πλάτη μας σε αυτούς. Να πούμε ότι η Ιστορία μάς ανήκει και δεν θα αφήσουμε κανέναν να σαρώσει το μέλλον μας.

Ζωή Κωνσταντοπούλου , Βουλευτής Α΄Αθήνας .