Οι τσιγγάνοι

               Στη δημοσιογραφία μπήκα για να λύσω το εργασιακό μου πρόβλημα , όπως συμβαίνει με χιλιάδες νέους ανθρώπους . Ξέρεις πως γίνονται αυτά . Νεαρός απόφοιτος της Γαλλικής Φιλολογίας χωρίς προοπτική διορισμού , προσπάθησα με κάτι ιδιαίτερα μαθήματα , δεν έκανα τίποτα , έψαξα μια δουλειά , βρέθηκε τούτη εδώ η εφημερίδα που μου έδωσε πάρα πολλά . Η δημοσιογραφία πάντως , από ¨αναγκαστική διέξοδος¨ εξελίχθηκε σύντομα σε έρωτα . Είχε σασπένς , είχε ομορφιά , είχε πάθος , είχε σαγήνη . Την υπηρέτησα δέκα χρόνια και έβαλε τη ζωή μου σε μια άλλη ρότα . Με έμαθε να σκέφτομαι και να βλέπω τα πράγματα διαφορετικά .

               Όταν ¨βγήκε¨ ο διορισμός μου και ήρθε η ώρα του χωρισμού , πόνεσα πολύ . Η γνωστή αίσθηση του πνιγμού και της μελαγχολίας όταν ένας μεγάλος έρωτας τελειώνει . Να στο πω συμβολικά , ήμουν σαν τον Οδυσσέα που ενώ τον πάλεψαν θεές και μάγισσες σαν την Κίρκη και την Καλυψώ και του έταζαν τα πάντα , αυτός ήταν ¨κολλημένος¨ με την Ιθάκη και την Πηνελόπη του . Τράβηξα έτσι για την εκπαίδευση , την Ιθάκη μου... Στην κυριολεξία όμως ! Από το παράθυρο του δυσπροσίτου Γυμνασίου Μεσοβουνίων Κεφαλληνίας όπου πρωτοδιορίστηκα και έκατσα για τρία χρόνια έβλεπες στα ...δύο μέτρα λες τα βαθύσκιωτα βουνά της ... Ιθάκης

               Μεσοβούνια ... Πέντε σπίτια στα κατσάβραχα της βορείου Κεφαλονιάς , γκρεμοί , χαράδρες και φαράγγια παντού , το ατέλειωτο και χαοτικό μπλε του πελάγους και μεταφορά των 40 όλων κι όλων μικρών μαθητών του Γυμνασίου από τα γύρω ¨χωριά¨ (ο θεός να τα πει έτσι) με αγροτικά 4χ4 αυτοκίνητα . Ήταν τα μόνα που μπορούσαν να κινηθούν σε κείνους τους κατσικόδρομους . Πάλι καλά .  

                Την ίδια εποχή , η γυναίκα μου , πρωτοδιορισμένη καθηγήτρια κι αυτή στη Λέρο , μου διηγείτο πως μετέφεραν μαθητές ή ασθενείς από τους γειτονικούς Λειψούς με τα καΐκια , που κατάπιναν τα εννιά μποφόρ για πλάκα . Τι τα θες , ο ¨Θεός ο πρωτομάστορας¨ κατά τον Ελύτη , μας έσπειρε και μας έστειλε να ζήσουμε σε μια δύσκολη χώρα . Εκείνα τα χρόνια γνώρισα έναν άλλο κόσμο που ως τότε δεν είχα φανταστεί την ύπαρξή του . Τον κόσμο των...τσιγγάνων της εκπαίδευσης . Καθηγητές και δάσκαλοι στη πλειοψηφία τους , μερικοί αγροτικοί γιατροί , καθώς και μερικοί άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι , όλοι από τη στεριανή Ελλάδα , ξεβρασμένοι στα νησιά , τραβούσε , άλλος λίγο , άλλος πολύ το δικό του ζόρι . Κι από ζόρια η μετανάστευση στα νησιά ...

               Αυτοί το διάλεξαν θα μου πεις . Σωστά . Μα είχαν και άλλη επιλογή ; Ο ¨κολλητός¨ μου , ο γυμναστής , δούλευε μπογιατζής στις οικοδομές , όποτε είχε μεροκάματο . Μια φίλη φιλόλογος φυτοζωούσε με φροντιστήρια, ο φυσικός του σχολείου ήταν προηγουμένως μπάρμαν σε μπαράκι στα Κάτω Πατήσια . Πως να στηρίξεις μια ζωή στη εργασιακή αβεβαιότητα ;

               Εκεί στα νησιά κατάλαβα για πρώτη φορά τι θα πει δυσκολία στη ζωή . Οικογένειες διαλυμένες , έξοδα διπλά , μισθοί για κλάματα , η αγωνία και το άγος μόνιμη κατάσταση , και κάθε βράδυ ουρά έξω από τον τηλεφωνικό θάλαμο του χωριού (κινητά δεν υπήρχαν ακόμη) . Πάλι άρρωστο το παιδί που άφησες πίσω , μα τι να κάνεις ; Υπομονή , άντε , περνάει ο καιρός , να προσέχετε , ναι μου λείπετε πολύ , φιλάκια ... Θα τα πούμε σε λίγες μέρες στις διακοπές των Χριστουγέννων .

               Παραμονή Χριστουγέννων . Και να βλέπεις τα μποφόρια να σαρώνουν το νησί , και να λένε όλοι μαζί , κατηφείς και αγωνιούντες , θα φύγει το καράβι , δεν θα φύγει . Και να γαληνεύει ο καιρός μα πάλι το καράβι να μην φεύγει , έχουν απεργία οι ναυτεργάτες . Κατάρρευση ...

               Μα κάνεις υπομονή , διότι δεν υπάρχει και τίποτα άλλο να κάνεις . Πέρασες έτσι τον καλύτερό σου χρόνο μ’αυτό το πηγαινέλα στα καράβια με έναν σάκο στο χέρι , να αναρωτιέσαι σαββοπουλικά ¨ποιος αλήθεια είμαι εγώ και που πάω ¨. Προσδοκάς κάτι το καλύτερο , θα γυρίσεις μια μέρα στον τόπο σου , θα συμμαζευτεί η κατάσταση .

               Επόμενη στάση Ελασσόνα . Για άλλους ήταν τα ορεινά της Καρδίτσας , για άλλους η Κοζάνη , τουλάχιστον πιάσαμε στεριά . Πέντε , έξι , εφτά χρόνια στο δρόμο . Δυο ώρες τη μέρα οδήγηση . Ό, τι περισσεύει , το τρως στη βενζίνη . Ομιλίες , βροχές , λάσπη , νταλίκες , αλλά καλά είναι , το απόγευμα είσαι τουλάχιστον σπίτι .

               Και πιάνεις κάποτε Λάρισα , το λιμάνι σου . Θέση δεν έχεις , είσαι ¨στη διάθεση της Υπηρεσίας ¨. Καλύπτεις ανάγκες και όποια τρύπα βρεθεί . Και ας κοντεύεις πια είκοσι χρόνια υπάλληλος . Ότι σου έκοψαν τον μισθό ίσαμε 30% , μαζί και τα δώρα , το προσπερνάς . Δεν μιλάς . Και τι να πεις ; Και ποια άλλη επιλογή σου μένει μέσα σ’αυτήν την έρημο που είναι η σημερινή Ελλάδα ; Έχουμε κρίση ...

               Τώρα σε βάζουν να δουλέψεις δυο ώρες παραπάνω . Το πρόβλημά σου δεν είναι βέβαια αυτό . Και πέντε ώρες παραπάνω να σου έλεγαν θα τις δούλευες . Αλλά αύξηση ωρών διδασκαλίας συνεπάγεται μείωση θέσεων . Περισσεύεις . Επόμενο βήμα η υποχρεωτική μετάθεση .

               Δηλαδή , στα 40-50 φεύγα σου , τράβα κύριε καθηγητά να κάνεις μάθημα ξανά στα ορεινά της Καρδίτσας , της Κοζάνης και δεν ξέρω εγώ που αλλού , εκεί δηλαδή που ... διέπρεψες επί δεκαετίες ! Τι θα πει πως θα κινηθείς μέχρι εκεί ; Με το δικό σου όχημα , θέλει και ρώτημα ; Ίσα με 900 έως 1000 Ευρώ μισθό παίρνεις , δεν σου φτάνουν αχάριστε ; Και με το που ψελλίζεις κάτι για απεργία μέσα στις εξετάσεις , πέφτουν να σε φάνε . Στο Διαδίκτυο ένα τσουνάμι από σχόλια , ξερνούν χολή .

              ¨Δεν ντρέπεστε ; Δουλεύετε 21 ώρες την εβδομάδα , κάθεστε Πάσχα , Χριστούγεννα και καλοκαίρια ... Για ρωτήστε πόσα παίρνουμε στο ιδιωτικό τομέα και πόσες ώρες δουλεύουμε εμείς ¨ .

               Και από κοντά , ένα σωρό αγράμματοι ραδιοφωνατζήδες και ευκαιριακοί δημοσιογραφούντες να σιγοντάρουν και να χύνουν φαρμάκι . Τι τα θες φιλαράκο ; Σε μια ισοπεδωμένη κοινωνία όπως οι σημερινοί Έλληνες , ο τυφλός θα μακαρίζει τον μονόφθαλμο , πάρτο απόφαση .

               Οπότε ; Που πας μωρέ καθηγητάκο ; Τι απεργίες και κουροφέξαλα ; Κάτσε στα αυγά σου , το παιχνίδι είναι χαμένο καημένε μου . Εξάλου εσύ τον δρόμο σου τον ξέρεις για τα καλά , τα καταπίνεις τα χιλιόμετρα , δεν μασάς μία .

               Σάκους αναλάβατε . Σαν βγεις στον πηγαιμό για τα Μεσοβούνια να εύχεσαι να είναι καλός ο δρόμος και η θάλασσα να μην έχει και πάλι μποφόρια ...

              

               Α. Καλέσης ,Λάρισα 29-4-2013 .