Ήταν πολύ συγκινητικό το ρεπορτάζ της ¨ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ¨ Βόλου, Κυριακή 6-9-2009, με τίτλο ¨Γυμνάσιο παράγκα¨, της Νέας Ιωνίας-Βόλου. Με τις αφηγήσεις τους οι δύο απόφοιτες του Σχολείου, εκπαιδευτικοί σήμερα, οι κυρίες Αϊβαζόγλου και Μανουηλίδου, μας έφεραν 50 χρόνια πίσω, τότε στη σχολική χρονιά 1959-1960, που ξεκίνησε το εξατάξιο Γυμνάσιο της Νέας Ιωνίας.
Ας μου επιτρέψετε να προσθέσω και εγώ, σαν παλαιότερος, λίγες γραμμές σχετικές με το ιστορικό λειτουργίας του Γυμνασίου.
Το έτος 1952, επί δημαρχίας Μιχάλη Τίκογλου και με τη βοήθεια του νομάρχη Μαγνησίας Γ. Παπαδάκου και των βουλευτών του νομού, άρχισε να λειτουργεί το ¨Γυμνασιακό παράρτημα Νέας Ιωνίας¨. Ήταν ένα Σχολείο, που περιελάμβανε τις 4 πρώτες τάξεις του παλαιού Γυμνασίου. Υπάγονταν υπηρεσιακά στο Β΄Γυμνάσιο Αρρένων Βόλου. Ήταν δηλαδή ένα αναπόσπαστο τμήμα του Β΄Γυμνασίου. Από εκεί στέλνονταν οι καθηγητές, από εκεί παίρναμε τα ενδεικτικά και λοιπά έγγραφα σπουδών.
Το ¨Παράρτημα¨ ήταν μικτό. Οι νέοι της ηλικίας μου αποτελέσαμε, τότε, το 1952, την πρώτη τάξη. Διευθυντής ήταν ο φιλόλογος Στέφανος Παπακωστούλης, μαθηματικός ο Κωνσταντίνος Λάππας, φιλόλογος ο Νικόλαος Σίνος, φυσικός ο Νικόλαος Καλορίζος, θεολόγος ο Αντώνιος Μοράρος και γυμναστής ο Εμμανουήλ Σακελλαρίδης. Οι ανωτέρω αποτέλεσαν τον πρώτο βασικό πυρήνα διδακτικού προσωπικού του Σχολείου μας. Ήταν δύσκολο το έργο τους. Με μαθητές από 50 – 60 , που περιελάμβανε κάθε τάξη , ποιους να εξετάσεις και ποιους να ελέγξεις. Και όμως παρά τις αντίξοες συνθήκες, κάθε μέρα, τα πηγαίναμε καλύτερα στα μαθήματα, φιλοξενούμενοι στις αίθουσες του 8ου Δημοτικού Σχολείου. Δεν θα ξεχάσω την περίοδο των σεισμών, το 1955, που κάναμε μαθήματα και διαγωνισμούς στην αυλή του Σχολείου.
Μετά τον Παπακωστούλη ανέλαβε Διευθυντής ο αείμνηστος Αθανάσιος Αδρίμης. Ένας εξαίρετος εκπαιδευτικός με γνώσεις και εμπειρίες. Μας αγαπούσε σαν παιδιά του. Έγραψε τη δική του ιστορία ο καθηγητής Αδρίμης στη Νέα Ιωνία. Μάθαμε γράμματα κοντά του.
Πέρασαν γρήγορα τα πρώτα τέσσερα χρόνια. Τις δυο τελευταίες τάξεις έπρεπε να τις κάνουμε στο Κεντρικό του Β΄Γυμνασίου και οι μαθήτριες στο Κεντρικό του Γυμνασίου θηλέων. Τεράστιες οι αποστάσεις να πηγαίνουμε κάθε μέρα χωρίς αστική συγκοινωνία, εκεί στα παραπήγματα της συνοικίας Τσιμπούκη όπου στεγάζονταν το Γυμνάσιο, μετά τους σεισμούς. Άλλοι πεζοί, άλλοι με ποδήλατο, ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες του καθενός. Και το κυριώτερο. Το περιβάλλον που συναντήσαμε εκεί. Νέοι συμμαθητές, άγνωστοι καθηγητές. Μια ξένη και ψυχρή πραγματικότητα. Ευτυχώς ο αείμνηστος Γυμνασιάρχης Σωκράτης Παπαϊωάννου ήταν πάντοτε καλοπροαίρετος και μακρόθυμος στις αποφάσεις του.
Το καλοκαίρι του 1958 αποφοιτήσαμε από το Β΄ Γυμνάσιο Αρρένων Βόλου. Η τάξη μου ήμασταν οι πρώτοι απόφοιτοι,που ξεκινήσαμε το 1952 από το ¨Γυμνασιακό παράρτημα Νέας Ιωνίας ¨. Κάνω προσκλητήριο στη ¨φουρνιά¨ εκείνων των συμμαθητών μου. Λείπουν πολλοί. Μείναμε οι μισοί. Οι άλλοι ¨έφυγαν¨ για το μεγάλο και ανεπίστροφο ¨ταξίδι¨. Αιωνία τους η μνήμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου