Η αδράνεια ως αναστολή για δράση

 

Η αδράνεια ως αναστολή για δράση               

                           Δεν είναι ντροπή να ομολογήσουμε , πως η χώρα μας , έγινε μια χώρα            

               ελώδους κατάστασης . Δημογραφικά μας απειλεί αδίστακτα . Όλοι στο          

               βάθος το νιώθουμε . Κι όλοι στο βάθος απωθούμε τη λύση του . Γίναμε           

               μια γηρασμένη κοινωνία . Σε λίγες 10ετίες η σκιά των σακατεμένων από        

               τη ζωή γερόντων , θα καλύπτει τους δυνάμενους να εργασθούν . Όχι πως         

               τα γηρατειά είναι κάτι κακό , άχρηστο και αποβλητέο . Ίσα , ίσα υπάρχουν         

               γέροντες , που δεν έκοψαν το νήμα της δράσης.        Πολλοί ασχολούνται        

               δημιουργικά . Αρνούνται να ενταχθούν στην αδράνεια . Έχουν    αστείρευτη      

               πείρα , χρήσιμη στη απειρία των νέων . Αλλά και σοφία κατασταλαγμένη από       

               πολλή γνώση και γεύση της ζωής . Κεφάλαιο χρήσιμο είναι οι γέροντες ,  για           

               μια ευνομούμενη κοινωνία . Δυστυχώς , όμως , πολλοί ηγέτες μας ,   τους          

               χαρακτήριζαν σαν ¨ Στυμμένες λεμονόκουπες ¨ . Και άλλοι  σκωπτικά     ως      

              ¨περήφανα γηρατειά¨ , που έβγαιναν από τη φυσική τους αδράνεια    της            

               ηλικίας των και δυναμικά ζητούσαν το δίκιο τους . Τους θυμόμαστε . Ήταν τα      

               γηρατειά , που το ίδιο το Κράτος τους αντιμετώπιζε με γκλοπς και δακρυγόνα .     

               Τους καθήλωσαν στην αδράνεια . Στην ίδια κατάσταση που ήταν εγκλωβισμένος     

               και ο λαός μας . Η αδράνεια , όμως , όσον και αν φυτρώνει στο φόβο , στην        

               έλλειψη δράσης και στη βαρεμάρα ,είναι μια κατάσταση ψυχικής καταρράκωσης.       

               Κάνει τη δουλειά και τη δημιουργία άγος και άγχος . Χωρίς χαρά κι ελπίδα  ο         

               εργαζόμενος 50άρης σήμερα , ονειρεύεται τη συνταξιοδότησή του .  Να φύγει     

               από το μαρτύριο της κακοπληρωμένης εργασίας , που τίποτα δεν του χαρίζει .      

               Ούτε όνειρα , ούτε ελπίδα . Γρήγορα να πάρει τη σύνταξή του και βαρεμένος από     

               την απραξία να ενταχθεί εκεί που δεν υπάρχει φως . Μ’αυτή την απαισιόδοξη     

               και συναισθηματική φόρτιση , γιατί είναι βαρύ το φορτίο της απραξίας ,  και  οι       

               αποφάσεις του είναι λανθασμένες .            

                               Όταν τα πρώτα σημάδια της κρίσης φάνηκαν στον ελληνικό ορίζοντα ,         

               η κοινωνία μας δεν είχε αντισώματα να αντιδράσει . Δεν είχε δυνάμεις να σταθεί     

               στα πόδια της . Τόση αδράνεια , που δεν μπορέσαμε να διακρίνουμε τι κρύβεται          

               πίσω από την μπαρούφα του Γιωργάκη : ¨ Λεφτά υπάρχουν ¨. Και κατ ‘ευθείαν       

               από την πλασματική οικονομική ευωχία και καλοπέραση να περάσουμε  στην     

                πίκρα της κρίσης . Και κανείς δεν κουνήθηκε . Πλήρης αδράνεια . Και ένας λαός      

                μαραμένος . Δίχως το σφρίγος του 40 , ούτε το έπος του 21 . Τρόμος και ζόφος    

                πολύς . Μας έλειψαν τα γκεσέμια . Να ξεσηκώσουν το αίσθημα του λαού .   Να      

                τον διαφεντέψουν στις δύσκολες ώρες . Άλλος μας έλεγε ¨ λεφτά υπάρχουν ¨,         

                ενώ παράλληλα ετοίμαζε τις αλυσίδες μας για το Δ.Ν.Τ. Άλλος μας έλεγε  μην     

                ανησυχείτε , η κρίση δεν θα πάει πάνω από δύο χρόνια . Και δώστου καβγάδες     

                μεταξύ τους . Και για την ταμπακιέρα κιχ .                               

                                 Ο λαός χαλαζοβαρεμένος και τι να έκανε άλλωστε , βρήκε απάγκιο στον      

                ΣΥΡΙΖΑ και παρέδωσε στα χέρια του την τύχη και τη ζωή του . Αλλά η αδράνεια με    

                ψέματα και κολοτούμπες δεν ξυπνά .Όσο πήγαινε και ρίζωνε . Αυτή την αδράνεια    

                δεν άντεξαν τα παιδιά μας και πήραν  των ομματιών τους και έφυγαν    

                στα ξένα . Αυτή η αδράνεια δεν ήταν που χάθηκαν 102 άτομα . Κάηκαν στις           

                πυρκαγιές στο Μάτι . Ποιος αντέδρασε για να αποφευχθούν τα δεινά ; Μήπως η               

                κλασική αδράνεια δεν ήταν εκείνη , που έκανε να χαθούν σπίτια , περιουσίες και    

                και ζωές στη Μάνδρα ;

                Μήπως η αδράνεια και  ωχαδελφισμός δεν διέλυσε      την Δημόσια Διοίκηση ;   

                Χιλιάδες κρατικοδίαιτοι , χρόνια τώρα άχρηστοι , περισσευούμενοι ,      

                 τα ¨άχθη αρούρης ¨ ( βάρος της Γης ) ομοτράπεζοι του Δημοσίου Πρυτανείου ,       

                 δεν άφησαν τίποτα όρθιο . Τίνος αυτί ίδρωσε για όλα αυτά ; Η αδράνεια   του      

                 συστήματος δεν ανέδειξε τον Τσοχατζόπουλο , τον Παπαντωνίου …     

                                 Πως λοιπόν το αδρανές θα γίνει διέγερση και δράση ; Που είναι σήμερα    

                 οι μεγάλες μορφές στο θέατρο , στην ποίηση , στο τραγούδι , στην επιστήμη , στη  

                 Φιλοσοφία ; Είδε κανείς έναν Ελύτη , Έναν Χατζηδάκη , έναν Μινωτή , έναν

                 Παλαμά , έναν Λύτρα … Όχι βέβαια !  Τέτοιοι άνθρωποι είναι εύοσμα άνθη   της  

                 ελληνικής κοινωνίας , που πνίγονται στην αδράνεια .        

                                 Κ.Ι.Παπακωνσταντίνου – Λάρισα – 4-12-2020        .