Δευτέρα 22 Ιουνίου 2020

Η μετριοπάθεια αρετή της Δημοκρατίας


                                            Η μετριοπάθεια αρετή της Δημοκρατίας                 
                      Όπως , πολλές λέξεις της ελληνικής γλώσσας χάνουν  σιγά – σιγά την            
             την εννοιολογική τους σημασία και καταλήγουν να σημαίνουν το αντίθετο      
             της εννοίας τους , το ίδιο συμβαίνει και με τη λέξη μετριοπάθεια .   Συχνά     
              διαστρεβλώνεται , παρουσιάζοντας τον άνθρωπο μειωτικό και   ελλιπή .                   
              Συχνά λέμε : ¨ Μωρέ καλός είναι αυτός . Αλλά είναι μετριοπαθής . Δηλαδή ,         
              διστακτικός , δειλός και άτολμος να αντιμετωπίσει μεγάλες πράξεις .   Σαν          
              εκπρόσωπος της στασιμότητας και της συγκατάβασης .                                                    
                     Όχι . Λάθος . Η μετριοπάθεια δεν είναι μετριότητα . Μάλιστα σ’έναν ηγέτη            
              είναι ψυχοπνευματική αρετή . Σε δύσκολες ώρες , η μετριοπάθεια  τον ωφελεί .            
              Τον σώζει .Δεν γίνεται αλαζόνας . μεγάλαυχος και πολυλογάς . Αποφεύγει    τον        
              λαϊκισμό και τη βία . Δεν είναι οπαδός του δογματισμού . Αψίκορος και οιηματίας .              
                     Το μέτρο του μετριοπαθούς , μας το έδωσε ο Χείλωνας με το ¨ Μηδέν άγαν ¨ και          
             ο Κλεόβουλος με τον ¨ Παν μέτρον άριστον ¨ και ¨ Τα μέτρα φυλάσσεσθαι.  Καιρός δε επί    
             πάσιν άριστος ¨ . Όλα τα παραπάνω ρητά περιγράφουν τον μετριοπαθή . Όσοι  μεγάλοι                  
             ζήσαμε τα τελευταία χρόνια έναν απαίσιο λαϊκισμό . ΄Έναν στείρο και δολίως επιβληθέντα          
             διχασμό των ελλήνων . Οσο μορφώματα κακοήθειας και κηρυγμάτων απρέπειας ακούσαμε      
             και από τα δύο άκρα . Όσες κραυγές σειρήνων και οιμωγές αφόρητης δυστυχίας  ,    μας                  
             συγκλόνισαν, πολλές φορές αναρωτηθήκαμε : ¨ Μα δεν υπάρχει μετριοπαθής , να φωνάξει ,          
             Ουαί , ουαί  Υμίν .   Λύκοι και ύαινες , αγριεμένοι άνθρωποι , κλεισμένοι μέσα σε μια αρένα ,         
             Με σκοπό να αλληλοεξοντωθούν . Να φωνάξει κάποιος : ¨Σιγά . Καταλαγιάστε . Δώστε τα    
             χέρια όλοι σας . Να σώσουμε την Ελλάδα . Δεν ακούστηκε μια φωνή μετριοπάθειας . Μια      
             φωνή ηπιότητας , ενωτική , πατριωτισμού . Μα καμιά ;                        
             Βασίλης Παλαμηδάς  - Βόλος – 20-6-2020              .       

                 
           




Δεν υπάρχουν σχόλια: