Σπαρτιάτης από τη Μακεδονία

                                                            Σπαρτιάτης από την Μακεδονία 

               Ο Ζισκάρ Ντ’Εστέν , ο άνθρωπος που παραχώρησε το αεροσκάφος της Γαλλικής Δημοκρατίας , για να επιστρέψει εκείνη τη νύχτα της 24^ης Ιουλίου του 1974 στην Ελλάδα              ο Κωνσταντίνος Καραμανλής , τον έχει αποκαλέσει ¨ο σιωπηλός Κωνσταντίνος ¨ .        Ο       χαρακτηρισμός αποκτά μεγαλύτερη αξία , καθώς ο Γάλλος Πρόεδρος ήξερε     καλά τον        Σερραίο πολιτικό , καθώς στη διάρκεια της αυτοεξορίας στο Παρίσι , μιλούσε συχνά με        τον ¨φιλόσοφο Καραμανλή ¨, πίσω από τον πολιτικό .                            

             Πράγματι , όσον αφορά τον ιδρυτή της Ν.Δ. και αναμφίβολα έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες του 20^ου αιώνα,  εστιάζουν όλοι στην πολιτική του διαδρομή .  Λιγότεροι , όμως , στη φιλοσοφία του . Όσοι , έζησαν κοντά του λένε πως ήταν ένας ¨Σπαρτιάτης από την Μακεδονία¨ . Δωρικός , λιγομίλητος και φιλόσοφος .  Εκείνο το βράδυ της ιστορικής επιστροφής του,  ο Τάκης Λαμπρίας περιγράφει πως βγαίνοντας από το αεροπλάνο τους παρακίνησε : ¨ Δεν θέλω συναισθηματισμούς ¨,  παρά  το ότι γνώριζε πως γραφόταν ιστορία .                                              

            Ο ¨σιωπηλός Καραμανλής ¨ επέλεγε πολύ συχνά τη σιωπή ως μέσον πολιτικής έκφρασης  Ενδεικτική η φράση του στο πολιτικό του λυκόφως πλέον , όταν ένας δημοσιογράφος του ζητούσε να τοποθετηθεί για θέματα επικαιρότητας .  Ο   τότε      Πρόεδρος της Δημοκρατίας με την χαρακτηριστική βαριά Μακεδονική προφορά αντέτεινε , πριν κάνει τελικά τη δήλωση            ¨Είναι  απαραίτητο κάθε φορά που συναντιόμαστε να λέμε κάτι ; ¨                           

            Ο Καραμανλής , με το αριστοτελικό μέτρο και τη λακωνική νοοτροπία του , κατάφερνε να πιάνει σωστά τον παλμό των Ελλήνων , χωρίς , όμως , να καθοδηγείται , αλλά να τους δείχνει το δρόμο . Πολιτική είναι κυρίως αυτό . Η διαχείριση των ανθρώπων . Γιατί οι ωραίες ιδέες ,     ωραία καταστρέφονται , αν πάνε να εφαρμοστούν χωρίς να λαμβάνουν υπόψη   πως αφορούν ανθρώπινες ψυχές . Και οι Έλληνες έχουν ένα δύσκολο ψυχισμό , που αμφιταλαντεύεται μέσα στα άκρα . Μέσα σε αντιφάσεις , παραλογισμούς , ηρωισμούς και τα φαντάσματα της ιστορίας . Ζουν διαρκώς μια μετάβαση από το δράμα στο μεγαλείο .                                                   

           Η 24^η Ιουλίου είναι τομή για τη σύγχρονη ελληνική ιστορία . Όχι μόνο γιατί η δημοκρατία επέστρεψε στο σπίτι της .                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                 

Αλλά γιατί , σπάνια για τη χώρα , οι πολίτες συγχρονίστηκαν με το όραμα ενός πολιτικού , που ήξερε όταν χρειαζόταν να    πηγαίνει και κόντρα στο ρεύμα . Δεν είναι τυχαίο πως ο Καραμανλής δεν ήθελε να τον θυμούνται ως μεγάλο ηγέτη , αλλά ως μεγάλο πολιτικό . Γιατί δεν ηγήθηκε πρόσκαιρων επιθυμιών , αλλά έδειξε στους Έλληνες , πως υπάρχει και άλλος δρόμος .   

         Σ.Π. – Εφ. ¨ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ¨ - 24-7-2019 .