Πρωινή συνάντηση

                                  Πρωινή συνάντηση

          Γλυκά και δροσερά τα πρωινά Καλοκαιρινά . Κάθομαι στη βεράντα του σπιτιού μου και απολαμβάνω τον αχνιστό πρωινό καφέ μου .

         Η ώρα είναι 06.45 . Είναι η ώρα που θα περάσει ο πρωινός ποδηλάτης της οδού Τραπεζούντος με κατεύθυνση το Εργοστάσιο Μεταλλικών Κατασκευών ( ΜΕ.ΤΚΑ ) . Δεν τον γνωρίζω , μου είναι άγνωστος , ένας συμπαθής νέος μέχρι 45 ετών . Το παρουσιαστικό του δείχνει κλασικό οικογενειάρχη να προσέρχεται στο χώρο εργασίας για το μεροκάματο της ημέρας.

        Ο εξοπλισμός του πλήρης για τις ανάγκες της καθημερινότητας . Ένα τσαντάκι με τις ταυτότητες και τα συναφή , περασμένο χιαστί στο στήθος του . Ένα κανονικό σακ-βουαγιάζ  περιέχον το κολατσιό και τα απαραίτητά του , περασμένο στο τιμόνι του ποδηλάτου .

         Με τον εξοπλισμό της περιγραφής , με χαμόγελα και αισιοδοξία για τη ζωή , λέει την ¨ καλημέρα ¨ του στο ¨ σήμερα¨ και προχωρά .

         Στιγμές όμορφες , στιγμές μοναδικές , σαν τις ταινίες του Σουηδού Σκηνοθέτη Κινηματογράφου Ίνγκμαρ Μπέργκμαν ( Σιωπή ) , ( Σκηνές από ένα γάμο ) .

         Δεν γνωρίζω , αν σε συγκίνησε , αγαπητέ μου αναγνώστη , το περιγραφέν περιστατικό . Εμένα πάρα πολύ . Μετέφερε νοητικά , ένα ¨κομμάτι¨ της ζωής μου , που βίωνα πριν σαράντα χρόνια . Εκείνη την ώρα ζούσα , προσωπικές στιγμές μιας απόλυτης βεβαιότητας του εαυτού μου .

        Επιθυμώ να τον σταματήσω , κάποιο πρωινό επάνω στο διάβα του . Να του πω ποιος είμαι , να του πω πως τον βλέπω , να μου πει κι’αυτός τα δικά του . Και να δώσουμε και οι δύο τις απαραίτητες εξηγήσεις και επεξηγήσεις μας .

       Θα πει κανείς , τι θα βγει από έναν τέτοιο διάλογο . Δύο άνθρωποι που συναντιούνται με διαφορά γενεών στις πλάτες τους . Άλλες οι νοοτροπίες , άλλες οι τακτικές , άλλα τα ενδιαφέροντα . Ναι , έτσι είναι . Αλλιώς σκεφτόμασταν τότε , αλλιώς σήμερα . Ένα ,όμως , έχει σημασία . Η ¨μαγιά¨ έμεινε και παραμένει .           Είναι αυτή που κρατά όρθιο τον άνθρωπο , την οικογένεια , την πατρίδα .

       Δεν υπάρχει πιο μεγάλη , πιο υπέροχη στιγμή , το να αγωνίζεται κανείς , για τις ιδέες του , για τα πιστεύω του , για την πατρίδα . Και κοντά σε όλα αυτά το χρέος , το καθήκον , η ευθύνη , έναντι στην οικογένεια και στα παιδιά .

      Καλή δύναμη , καλό κουράγιο , άγνωστε φίλε εργαζόμενε , που δίνεις καθημερινά τη μάχη της ζωής .

      Ο Καλός Θεός πάντα να σε προστατεύει   

       Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος – 8/7/2017