Με αφορμή την καθιερωθείσα διεθνώς, να πραγματοποιείται, κάθε δεύτερη Κυριακή Μαΐου γιορτή για τη Μητέρα, αφιερώνω το παρακάτω κείμενο από το έργο ¨Μάνα κουράγιο¨, του Γερμανού συγγραφέα Μπέρτολτ Μπρεχτ (1989-1936) :
¨Από τότε που υπάρχει ανθρωπότητα υπάρχουν και ¨Μάνες κουράγιο¨. Αυτό το νόημα υπογραμμίζει σε τούτο το πιο σημαντικό του έργο. Γραμμένο το 1938 – 1939 , όταν ο χιτλερισμός κυριαρχούσε στη Γερμανία, είναι ένα χρονικό του τριακονταετούς πολέμου (1618-1648), όπως το χαραχτηρίζει ο ίδιος ο Μπρεχτ.
Μια περιθωριακή μικροεμπόρισσα σέρνει τον αραμπά της, ακολουθώντας τα στρατεύματα στα πεδία της μάχης, για να πουλήσει στους στρατιώτες ρακί, λουκάνικα, σαλάμια, άρβυλα και άλλα μικροπράγματα, για να ζήσει αυτή και τα τρία παιδιά της.
Είναι πανέξυπνη, πανούργα με απίστευτο λαϊκό χιούμορ και σαρκασμό, με πλούσιο ερωτικό παρελθόν, παμπόνηρη, κυνική, ευαίσθητη, θυμόσοφη, θαρραλέα, συμφεροντολόγα. Ό,τι είναι οι λαϊκές γυναίκες που βλέπουμε στις λαϊκές αγορές και στα πανηγύρια να πουλάνε την πραμάτεια τους.
Αυτή η μάνα έχει μεγάλο κουράγιο, τερατώδες ένστικτο επιβίωσης και μάχεται όχι για υψηλές αξίες, αλλά για να επιβιώσει.
Τα τρία παιδιά της σκοτώνονται κάθε φορά που εκείνη λείπει για δουλειές. Ο τυροκόμος, που γίνεται ταμίας ενός στρατηγού χάρη στην άδολη τιμιότητά του, σκοτώνεται από στρατιώτες , γιατί αρνείται να τους παραδώσει το ταμείο, που του έχουν εμπιστευτεί, αλλά και γιατί η Μάνα κουράγιο χρονοτριβεί μέχρι να πληρώσει ολόκληρο το ποσόν εξαγοράς της ζωής του.
Ο Άϊλιφ , που στρατολογείται από νωρίς και επιδίδεται σε όλες τις δυνατές βιαιότητες, που μπορεί να διαπράξει ένας στρατιώτης, αν και προσωρινά επιβραβεύεται γι αυτές, τελικά εκτελείται σε ένα σύντομο διάλειμμα ειρήνης.
Τέλος η μουγγή κόρη της Κάτριν, αντικείμενο χλευασμού για την ασχήμια και την παράταιρη, για εκείνους τους καιρούς ευαισθησία της, πληρώνει με τη ζωή της την τόλμη της, να χτυπήσει το ταμπούρλο, για να ειδοποιήσει την πόλη και την μητέρα της, ότι επίκειται επίθεση από τον εχθρό ¨.
Όσο υπάρχει αυτό το ¨δούναι και λαβείν¨ με τον πόλεμο, αυτός ο ¨διάλογος με τον θάνατο¨, τα παιδιά της θα χαθούν ένα-ένα και θα την αφήσουν μόνη, παντέρημη να σέρνει το άδειο καρότσι της στα ατέλειωτα πεδία, της ατέλειωτης σφαγής…
Σπρωγμένη από την ανάγκη της ζωής, προσπάθησε να ζήσει από τον θάνατο, ώσπου ο θάνατος της αφαιρεί το μόνο φως της ζωής της, τη Μητρότητα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου