Μια μεγάλη ¨φυλακή¨, χωρίς σίδερα , κατάντησε η ζωή μας. Κλεισμένοι στα σπίτια μας μοναχικοί, καχύποπτοι και διστακτικοί για το ¨αύριο¨.Τι άραγε περιμένουμε ; Μήπως το τέλος ; Αυτό είναι σίγουρο, ότι κάποτε θα έρθει.
Ο συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής Διονύσης Σαββόπουλος, επισκέφτηκε μια τέτοια φανταστική φυλακή, όπου συνάντησε τον ρήτορα Δημοσθένη. Να τι του απάντησε ο αρχαίος φιλόσοφος, στο τραγούδι με τίτλο ¨ Δημοσθένους λέξεις ¨ :
¨Κι αν βγω απ’ αυτή τη φυλακή, κανείς δεν θα με περιμένει,
οι δρόμοι θάναι αδειανοί κι η πολιτεία πιο ξένη.
Τα καφενεία όλα κλειστά κι οι φίλοι μου ξενιτεμένοι,
αέρας θα με παρασέρνει κι αν βγω απ’αυτή τη φυλακή.
Κι ο ήλιος θ’αποκοιμηθεί μες στα ερείπια της Ολύνθου,
θα μοιάζουν πράγματα του μύθου κι οι φίλοι μου και οι εχθροί.
Μαρμαρωμένοι θα σταθούν οι ρήτορες και οι λωποδύτες,
ζητιάνοι, εταίρες και προφήτες μαρμαρωμένοι θα σταθούν.
Μπροστά στη πύλη θα σταθώ με τις κουβέρτες στη μασχάλη
κι αργοκουνώντας το κεφάλι θα χαιρετήσω το φρουρό.
Χωρίς βουλή, χωρίς θεό σαν βασιλιάς σ’αρχαίο δράμα,
θα πω τη λέξη και το γράμμα, μπροστά στη πύλη σα σταθώ.¨
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου