Ο Διαγόρας ο Ρόδιος, νίκησε στο αγώνισμα της πυγμαχίας στη 79η Ολυμπιάδα το 464 π.χ. και τη νίκη του εξυμνεί ο Πίνδαρος στον Ζ΄ Ολυμπιόνικο. Σύμφωνα με την ίδια παράδοση , ο Διαγόρας γέρος πια, βρέθηκε και πάλι στην Ολυμπία, όπου οι δυο γιοι του, όταν στεφανώθηκαν Ολυμπιονίκες, όπως και ο πατέρας τους, πριν από δεκαέξι χρόνια, τον πήραν στους ώμους τους και τον περιέφεραν στο στάδιο θριαμβολογώντας για τις νίκες τους.
Τότε από τις κερκίδες ένας θεατής φώναξε: ¨Κάτθανε, Διαγόρα , ες Όλυμπον ουκ
αναβήσαι¨. (Πέθανε, Διαγόρα, δεν πρόκειται ν’ανέβεις στον Όλυμπο). Και ο Διαγό-
ρας έγειρε το κεφάλι του στους ώμους των παιδιών του και ξεψύχησε. Έτσι πίστευαν
οι αρχαίοι.
Μια Ολυμπιακή νίκη δεν είχε συνέχεια, ούτε για τους ίδιους τους νικητές, ούτε για
τους συγγενείς τους. Δεν υπήρχαν ούτε αμοιβές, ούτε άλλες ¨παράπλευρες¨ωφέλειες.
Απλώς, τα ονόματα των Ολυμπιονικών γράφονταν σε έναν τιμητικό κατάλογο, για να
διασωθούν, μέχρι τις μέρες μας.
Και όταν οι πόλεις γκρέμιζαν ένα μέρος των τειχών, για να υποδεχθούν τους Ολυ-
μπιονίκες τους, το πανηγύρι σταματούσε εκεί. Γιατί όλοι ήξεραν, πως κανείς δεν
μπορούσε να ανεβεί στον Όλυμπο και να γίνει θεός. Ήξεραν πολύ καλά , πως οι ανθρώπινες δυνατότητες είχαν ένα όριο κι’αυτό το όριο το καθόριζε η φύση.
¨ΕΘΝΟΣ¨24-8-2008-Γ.Χ.Χουρμουζιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου