Η άσπρη τρίχα

Περνάνε τα χρόνια. Ο πανδαμάτορας χρόνος ισοπεδώνει τα πάντα. Οι μικροί του χθες, έγιναν οι μεγάλοι του σήμερα. Έρχονται στιγμές που αναρωτιόμαστε. Γιατί να φεύγουν τόσο γρήγορα τα χρόνια. Ο μεγάλος των Γραμμάτων μας Ζαχαρίας Παπαντωνίου (1877-1940), "μίλησε" κάποτε με τον εαυτό του, σχετικά με το θέμα. Στα χρονογραφήματα του με τον τίτλο "Επίσκεψις" , εφημερίδα "Αστυ" 6-1-1907, γράφει:

"Κατά λάθος, κυττάζων προχθές εις τον καθρέπτη, ανεκάλυψα εις τα γένεια μου μιαν άσπρη τρίχα. Οι άνθρωποι δεν εγνώρισαν αυθαδέστερον επισκεπτών από την πρώτην άσπρη τρίχα. Έρχεται χωρίς να ερωτήσει αν δέχεσθε. Ετόλμησα εν τούτοις να της απευθύνω μερικάς λέξεις.
- Είσθε μόνη; την ηρώτησα.
- Προς το παρόν ναι, αλλ' ακολουθούμαι από αλλάς, αϊ οποίοι θα έρθουν αργότερα.
- Εν τοιαύτη περιπτώσει τι σας εκάπνισε να ερθήτε τόσο νωρίς;
- Διότι πάντοτε η πρώτη τρίχα έρχεται νωρίς. Είναι βραχεία επί στολή ειδοποιούσα τον άνθρωπον ότι θα γηράση, εάν συνέβη να το έχει λησμονήσει. Ακριβώς λαμβανομένου του πράγματος εγώ είμαι τηλεγράφημα, το οποίον στέλλουν οι ρευματισμοί, η ποδάγρα και η γεροντική μωρία δια να πληροφορήσουν ότι έρχονται.
- Και ήτον ανάγκη, αδερφέ, αυτής της πληφορορίας; Μήπως δεν το ξέραμε; Εδώ και μωρά παιδιά γνωρίζουν ότι ο άνθρωπος είναι αστείον κατασκεύασμα, το οποίον ζη τόσο ολίγον, όσον αρκεί να μην εννοήσει διατί ζη.
- Και αφού το ξεύρετε ότι αύριον έρχεται το γήρας, πως ενοχλείσθε που με βλέπετε;
- Ενοχλούυαι διότι βλέπω μίαν έλλειψιν αβρότητος. Η καταστροφή του ανθρώπου είναι σειρά αυθαδειών. Το δόντι πέφτει χωρίς να σας ρωτήση. Ο ρευματισμός έρχεται χωρίς να ρωτήση, αν τον θέλετε η όχι.
Η πρώτη άσπρη τρίχα ενσκήπτει, όπως εσεις, και στρογγυλοκάθεται εις τα γένεια του ανθρώπου, χωρίς να ρωτήση τουλάχιστον "επιτρέπεται;" .
- Εις τους φυσίκους νόμους η κοινωνική αβρότης είναι άγνωστος. Δεν είναι υποχρεωμένοι να ξέρουν την εθιροτυπίαν. Και μην πειράζεσθε παρακαλώ. Εγώ η άσπρη τρίχα, είμαι απεσταλμένος του Υψίστου, φέρον τα διεπιστευτήριά του, και κανείς δεν ημπορεί να με κουνήση από εκεί που κάθομαι. Λοιπόν μην ενοχλείσθε, ή μάλλον μην μ' ενοχλείτε.
- Περ-ντίο, περ-μπάκκο, ως θα έλεγα εάν ήμην Ιταλός. Με απειλείς λοιπόν; Μα δεν υποφέρεσαι. Υπάρχει φονικόν εργαλείον και για σε. Ένα ψαλλίδι μωρέ, που είναι ένα ψαλλίδι! Να σε κόψω να ησυχάσω.
- θα ξαναβγώ;
- θα ξαναβγής; Θα σε κόψω.