Όχι, δεν χάθηκαν όλα!

Με συγκίνησε παρά πολύ η σελίδα με τον τίτλο: "Εφημερίδα: Θνήσκει ή είναι αθάνατη", που διάβασα στο φύλλο της Εφημερίδας Θεσσαλία, την Κυριακής 3-9-2006. Μέσα στα 4 κείμενα που δημοσιεύονται, σχετιά με το μέλλον του "έντυπου λόγου" , ας προσθέσουμε και ένα ακόμη, που γράφτηκε στην εημερίδα "Εστία" στις 7 Μαρτίου 1994. Έχει τίτλο: "Στην έπαλξη του δημοσιογραφικού χρέους" και το υπογράφει ο εκλεκτός της Ελληνικής Γραμματείας, συγγραφέας και δημοσιογράφος Νέστορας Μάτσας:

Όχι, δεν χάθηκαν όλα! Δεν πνιγήκαμε από τον κιτρινισμό και τη χυδαινογία.Δεν έκλεισαν ερμητικά όλα τα παράθυρα, όπως επείμονα διατείνονται οι απαισιόδοξοι. Υπάρχουν κάποιες εστίες αντιστάσεως! Υπάρχουν κάποιο πεισματάρηδες ιδαλγοί, που πιστεύουν στον άνθρωπο και αγωνίζονται γι' αυτή την πίστη τους με όλες τους τις δυνάμεις.

Οι καιροί, βέβαια, δεν προσφέρονται γι' αυτού του είδους τους αγώνες. Ό,τι μας χαρακτηρίζει
ναι η συνθηκολόγηση. Είμαστε έτοιμοι, για να υποπέσουμε στον ιερό μόχθο της επιθετικής άμυνας να συνθηκολογήσουμε... Με όλους και με όλα. Είναι μία εύκολη λύση που μας βολεύει.

Τη ντυνόμαστε και ησυχάζουμε.Όμως, δεν χάθηκαν όλα! Υπάρχουν ακόμη οι εστίες αντιστάσεως: Μέσα μας και γύρω μας. Και αποτελούν ένα μήνυμα αισιοδοξίας και ελπίδας στους αμείλικτους καιρούς μας, που αρνούνται τα πάντα, ακόμη και την ίδια την άρνηση! Η γηραιά, αλλά πάντα θαλερή και μαχητική "Εστία" είναι μια από τις εστίες αντιστάσεως που προανέφερα. Ακέραιη, ασυμβίβαστη, γενναία δεν υποχωρεί στις επιθέσεις των καιρών, που επιβάλουν με τα κραυγαλέα μέσα ενημερώσεως, άλλα ότυπα και άλλες αξίες.
Οι ρίζες της βαθύτατα πνευματικές! Οι πρωτοπόροι, που την οραματίστηκαν και οι άξιοι συνεχιστές του οράματος τους, είχαν υψηλούς στόχους, που τους εδικαίωσαν.

Από την 6 Μαρτίου 1894, που κυκλοφορούσε το πρώτο φύλλο, ως σήμερα που γιορτάζει τα θαλερά εκατόχρονα της, ακολούθησε τον ίδιο ευθύ δρόμο, χωρίς παρακαμπτήριες "λύσεις" και ευκαιριακές τοποθετήσεις. Και σ' αυτή την ξεκάθαρη πορεία της είχε, πάντα, για συνεργάτες κορυφαίους πνευματικούς ανθρώπους, που πριν απ' όλα και πάνω απ' όλα ήξεραν γράμματα! Σέβονταν τη γλώσσα. Τιμούσαν τα Ελληνικά, όπως ευρύτερα τιμούσαν τον αναγνώστη. Και είναι πολύ σημαντικό αυτό. Να σέβεσαι και να τιμάς τον ανώνυμο φίλο, στον οποίον απευθύνεσαι καθημερινά, προσπαθώντας όχι να τον ευτελίσεις, αλλά να τον αναβαθμίσεις.

Αυτή η ανεκτίμητη συμβολή της "Εστίας" στον πνευματικό τομέα, όπως άλλωστε στον πολιτικό και τον κοινωνικό, είναι ένας από τους πιο επίζηλους τίτλους της, που τον τιμά και τον συνεχίζει με την ίδια δημιουργική προσήλωση ο σημερινός διευθυντής της κ. Αδωνις Κύρου. Υπάρχει πάντα χώρος για την τακτική επιφυλλίδα, για κριτική λογοτεχνικού βιβλίου, θεάτρου, μουσικής. Έτσι, συνεχίζεται μια πνευματική παράδοση εκατό χρόνων, με υποδειγματική για τα Ελληνικά δεδομένα συνέπεια. Την ίδια άλλωστε συνέπεια σε όλη την πορεία της, αλλά και στις θέσεις, που υποστηρίζει. Και οι θέσεις αυτές βασίζονται στις αμετακίνητες αξίες του Ελληνισμού και του ανθρώπου.

Παραλλάζοντας τον γνωστό αφορισμό "Σκέφτομαι άρα υπάρχω", σε "πιστεύω άρα υπάρχω", θα μπορούσαμε περιεκτικά να δώσουμε το στίγμα της "Εστίας" , στην ίστορία του Ελληνικού Τύπου. Η "Εστία" πιστεύει σε ό,τι γράφει και υποστηρίζει, έστω κι αν πάντα δεν συμφωνούμε με κάποιες τοποθετήσεις της. Σήμερα η "Εστία" προχωρεί γενναία, πάντα μαχητική και πάντα ανυποχώρητη, στη δεύτερη εκατονταετία της. Αποτελεί, πια, ένα πολύτιμο εθνικό κεφάλαιο, αλλά και μία έπαλξη για νέους πάντα αγώνες, για το καλό Έθνους και Ανθρώπου.

Η "Εστία" αμύνεται... Κάποιοι ασυμβίβαστοι ιδεολόγοι αντιστέκονται. Μπορούμε να γαντζωνόμαστε από αυτή την ελπίδα. Να πιστεύουμε ότι ακόμη και από τα ερμητικά κλειστά παράθυρα μπορεί να γλιστρήσει λίγο φως....
Ε, λοιπόν, όχι. Δεν χάθηκαν όλα! .