Μακαριστός γέροντας Αντώνιος Ζούπης

Μακαριστός Γέροντας Αντώνιος Ζούπης

      Τη Δευτέρα , το μοναστήρι μας , η Ιερά Μονή των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Πηλίου και η τοπική μας Εκκλησία , προπέμψαμε με αισθήματα χαρμολύπης , στην αιώνια πατρίδα ,   τον      αείμνηστο Πρωτοπρεσβύτερο Αντώνιο Ζούπη , τον Πνευματικό Πατέρα και χειραγωγό   της      αδελφότητός μας , στην εν Χριστώ ζωή , από τα μαθητικά μας ακόμη  χρόνια   , τον νέο κτήτορα της παλαιφάτου Μονής μας .                         

      Ο Μακαριστός γέροντας γεννήθηκε το 1936 στους Αγίους Θεοδώρους Αλμυρού από ευσεβείς γονείς τον Γεώργιο και την Θεοδώρα . Γνώρισε από παιδί τον κατατρεγμό , τη φτώχεια και την ανεστιότητα του ανταρτόπληκτου .                   

      Σε ηλικία 14 ετών , με φλογερό πόθο για την ιεροσύνη , εισήχθη στην Εκκλησιαστική Σχολή Λαμίας , όπου φοίτησε οικότροφος επί 7 χρόνια , κάτω από άθλιες συνθήκες , μένοντας πιστός στο όραμά  του : ¨ Πρόσεχε , θα γίνεις ιερεύς ¨!        

      Μετά το στρατό , η Θεία Πρόνοια τον οδήγησε στο τότε Μητροπολίτη Δημητριάδος κυρό Δαμασκηνό , στο οποίο κατέθεσε την επιθυμία του να ιερωθεί . Με τη μεσολάβηση εκείνου βρήκε την άξια Πρεσβυτέρα στο πρόσωπο της Καλλιόπης Παχιού, θυγατρός του ιερέως  π Αποστόλου Παχιού του Ιερού Ναού Αγίου Βλασίου , που είχε προσφάτως εκδημήσει .           

     Διάκονος χειροτονήθηκε στις 14 Ιουνίου 1959 στη παλαιά Μονή Παναγίας Κάτω Ξενιάς και Πρεσβύτερος στις 30 Ιουνίου του ιδίου έτους , στον Ιερό Ναό Αγίων Αποστόλων Κατηχωρίου , από τον Μητροπολίτη Δημητριάδος κυρό Δαμασκηνό .                 

    Πρώτη έπαλξή του το χωριό του Αγίου Βλασίου , που τον γνώρισε φιλόστοργο  ποιμένα   , πατέρα και δάσκαλο μικρών και μεγάλων . Η Εκκλησία και τα γύρω έρημα εξωκλήσια βρήκαν στο πρόσωπό τον γεμάτο μεράκι ανακαινιστή τους .                  

    Δέκα χρόνια μετά , η Εκκλησία τον επιστράτευσε στο πλευρό του Μητροπολίτη Δημητριάδος κυρού Ηλία , ως γενικό αρχιερατικό επίτροπο αλλά και ως προϊστάμενο στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου Βόλου . Οι ποιμαντικές  φροντίδες πάμπολλες : Θεία Λειτουργία και κήρυγμα στα απομακρυσμένα χωριά , κατήχηση μέριμνα για τη Σχολή                  

Κωφαλάλων , φροντίδα για τη νεότητα , με κατασκηνώσεις , ομάδες και εξορμήσεις    , ιεραποστολική δράση στο νοσοκομείο , στις κλινικές , στην ύπαιθρο . Μέσα σε όλα αυτά αγωνιζόταν

 να ολοκληρώσει και την θεολογική του κατάρτιση , λαμβάνοντας το πτυχίο της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών .                       

    Η ανάληψη του βάρους της πνευματικής πατρότητος , παρά την θέλησή του , κατέστησε ακόμα πιο θυσιαστική την ποιμαντική διακονία του . Κουρασμένες ψυχές γέμιζαν το εξομολογητήρι από το πρωί μέχρι το βράδυ . Οι δικές του φράσεις που εξέφραζαν τα συγκλονιστικά του βιώματα από το Μυστήριο είναι : ¨ Όποιος δεν αποφασίζει να πάει στην κόλαση  για τα πνευματικά του παιδιά , πνευματικός δεν μπορεί να γίνει ¨ .  Και πάλι , ¨ στείρα ή ιεροσύνη , χωρίς την πνευματική πατρότητα¨.

   H κατά σάρκα οικογένειά του, μεγάλωσε με τον ερχομό μιας κόρης, της Τασούλας. Ωστόσο οι οικείοι του , με λεπτότητα, κατανοώντας την ιερή αποστολή του  , ποτέ δεν του ζητούσαν , όσα δικαιωματικά τους ανήκαν  .         

   Τα χρόνια πέρασαν και ο καλός εργάτης έφτασε στο απόγειο της προσφοράς του , με τη δημιουργία μιας ακόμη οικογένειας ,

Της Μοναστικής μας , Αδελφότητος .Τον ωρίμασε προς τούτο και το φιλαγιορείτικο φρόνημά του , που τροφοδοτούσε επί 40ετία και πλέον, ως ταπεινός προσκυνητής του Άθωνος και πιστό πνευματικό τέκνο δύο μεγάλων Αγιορίτικων μορφών   ,  του  Γέροντος Γαβριήλ Διονυσάτου  και αργότερα του συγχρόνου πατρός της Εκκλησίας μας Γεωργίου Καψάνη , Καθηγούμενου της Ιεράς Μονής Γρηγορίου .

    Αποτέλεσε  την Ψυχή και τον  ¨ ακρογωνιαίον λίθον ¨ της Ι.Μ.Παμμεγίστων  Ταξιαρχών Πηλίου .        Εργάστηκε για πολλά χρόνια ο π Αντώνιος με έναν σκοπό . Κάθε μέρα να βλέπει την Ι.Μ.Ταξιαρχών-Πηλίου ,το καμάρι του , όπως έλεγε , να ανεβαίνει ακόμη πιο ψηλά .

    Δεν είναι τυχαίο , στον ¨ Θρησκευτικό Τουρισμό ¨ η Ιερά Μονή μας να συγκαταλέγεται μεταξύ των πρώτων επισκέψιμων Μονών προορισμού .          

   Έφυγε νωρίς . Μόλις 73 ετών . Μπορούσε και άλλα πολλά να προσφέρει .  

Τον κάλεσε ο Θεός για να τον ξεκουράσει και για να προσεύχεται για όλους μας .          

Καλή Ανάπαυση γέροντα πατέρα μας και αιωνία σου η μνήμη.      

¨Αδελφότης Ιεράς Μονής Παμμεγίστων Ταξιαρχών Πηλίου ¨    

 Νεκρολογία 12-6-2017   .