Ένας ήρωας πολέμου του Σαράντα

              Το όνομά του Ίτσιος Δημήτριος . Γεννήθηκε στην Πορόϊρα Σερρών το 1906 και σε ηλικία 34 ετών επιστρατεύτηκε στον Εληνοϊταλικό πόλεμο .

              Ήταν λοχίας – πεζικού, αρχιφύλακας στο φυλάκιο-πολυβολείο Π8 του Μπέλλες , όταν στις 6 Απριλίου 1941 τα γερμανικά στρατεύματα επιτέθηκαν εναντίον της Έλλάδος .

              Κάποια στιγμή ακούγεται βόμβος αεροπλάνων . Τρία ή τέσσερα ¨στούκας¨ πλησιάζουν την περιοχή και ξερνούν σίδηρο και φωτιά. Στη σφοδρότητα των επίγειων και ουράνιων επιθέσεων δεν αντέχει  άλλο η προκάληψη . Αναδιπλώνονται οι υπερασπιστές της πρώτης γραμμής .

              Έρχεται η σειρά των πολυβολείων. Θερίζουν τα πολυβόλα τους . Ατσάλινοι οι υπερασπιστές τους , καθηλώνουν τους Γερμανούς. Τα αεροπλάνα βουτούν και ξαναβουτούν με λύσσα σκορπώντας φωτιά και όλεθρο. Τα οχυρά αντιστέκονται. Οι υπερασπιστές των πολυβολείων ποτίζουν με το αίμα τους τα ιερά χώματα της γενέθλιας γης .

              Σταδιακά τα ελληνικά πολυβολεία Π3 , Π4 , Π5 και Π9 σιγούν . Ακολουθεί το Π6 που περικυκλωμένο από τον εχθρό έπειτα από σθεναρή αντίσταση καταλαμβάνεται το μεσημέρι .

              Το πολυβολείο του Δημητρίου Ίτσιου ανθίσταται . Έχει στη διάθεσή του 38.000 φυσίγγια που οι υπερασπιστές του είναι διατεθειμένοι να τα ¨ξοδέψουν¨ με την ¨δέουσα τσιγγουνιά ¨.

               Κάποια στιγμή ο λοχίας Ίτσιος βλέποντας το μάταιο της θυσίας , διατάζει τους στρατιώτες της μονάδος του να εγκαταλείψουν το Π8 . Ο ίδιος θα μείνει και θα προσπαθήσει να καλύψει μόνος του τη σωτηρία τους. Μερικοί υπακούουν. Οι Ανωποριώτες όμως μένουν. Φίλοι και σύντροφοι στις δουλειές και στα γλέντια στο χωριό. Πιστοί συμμαχητές τώρα στο Π8 , στην απόφαση για αντίσταση μέχρις εσχάτων. Στη θυσία.

               Οι επιθέσεις συνεχίζονται, πληθαίνουν και σκληραίνουν. Μα ο Ίτσιος δεν σταματά με το πολυβόλο του να σκορπά τον όλεθρο και τον θάνατο στους Γερμανούς εισβολείς .

                Κάποτε τα πυρομαχικά τελειώνουν . Ο λοχίας με τους συντρόφους του γνωρίζει ότι έπραξαν το καθήκον τους. Πολέμησαν για την πατρίδα , τις οικογένειές τους , τους φίλους τους.

                Με δυσκολία ανοίγουν τη βαριά σιδηρόπορτα του φρουρίου τους . Οι άνδρες συλλαμβάνονται αιχμάλωτοι . Ο επικεφαλής Γερμανός αξιωματικός ζητεί να μάθει τον αρχηγό .

                Ο Δημήτριος Ίτσιος ευθυτενής, με αγέρωχη αξιοπρέπεια , χαιρετά στρατιωτικά τον Γερμανό αξιωματικό και με σταθερή φωνή αναφέρει :

              -Ίτσιος Δημήτριος , λοχίας πεζικού .

              -Συγχαρητήρια λοχία. Με την γενναιότητά σου ζωντάνεψες εδώ πάνω, σε τούτα τα βουνά την πανάρχαιη ιστορία των προγόνων σου .

               Αμέσως μετά του έκανε νόημα να τον ακολουθήσει . Τον οδηγεί στο ξέφωτο , μπροστά στο πολυβολείο και δείχνοντας τα πτώματα 200 Γερμανών στρατιωτών του λέει :

              -Αυτό που βλέπεις λοχία , είναι έργο δικό σου .

                Ο Ίτσιος γαλήνιος σαν όλους τους πραγματικούς ήρωες απαντά :

              -Έπραξα το καθήκον μου .

              -Εσύ έπραξες το καθήκον σου , τώρα σειρά μου να ¨εκτελέσω¨ και εγώ το δικό μου καθήκον.

               Και μπροστά στα έκπληκτα μάτια Ελλήνων και Γερμανών στρατιωτών βγάζει το πιστόλι του και στυλώνοντάς το στο κρόταφο του παλικαριού τον εκτελεί εν ψυχρώ . Ψυχρή , εγκληματική δολοφονία .

               Ο λοχίας Δημήτριος Ίτσιος δεν έπεσε. Δολοφονήθηκε εν ψυχρώ . Έφυγε από τη ζωή άδικα , μία Απριλιάτικη μέρα , στην καρδιά της άνοιξης .

               Στη κεντρική πλατεία του χωριού Άνω Πορόϊα – Σερρών η ορειχάλκινη προτομή του ήρωα λοχία Δημητρίου Ίτσιου, ορθώνεται για να θυμίζει την αγάπη , το χρέος και την θυσία προς την πατρίδα και να παραδειγματίζει τις επερχόμενες γενιές .

               Βόλος 20-10-2012

               Βασίλειος Παλαμηδάς .