Οι προσευχές των ναυτικών -Ποιητής Ν. Καββαδίας (1910-1975)

                 ¨Οι Γιαπωνέζοι ναυτικοί, προτού κοιμηθούν,

                   βρίσκουν στην πλώρη μια γωνιά που δεν πηγαίνουν άλλοι

                   κι ώρα πολλή προσεύχονται βουβοί, γονατιστοί,

                   μπρος σ’ένα Βούδα κίτρινο, που σκύβει το κεφάλι.

                   Κάτι μακριά ως τα πόδια τους, φορώντας νυχτικά,

                   μασώντας ως ωχροκίτρινοι μικροί Κινέζοι ρύζι,

                   προφέροντας με την ψιλή φωνή τους προσευχές,

                   κοιτώντας μία χάλκινη παγόδα που καπνίζει.

                   Οι Κούληδες με τη βαριά βλακώδη τους μορφή,

                   βαστούν σκυφτά τα γόνατα κοιτώντας πάντα κάτω

                   κι οι Αράπηδες σιγοκουνάν το σώμα ρυθμικά,

                   κατάρες μουρμουρίζοντας ενάντια του θανάτου.

                  Οι Ευρωπαίοι τα χέρια τους κρατώντας ανοιχτά,

                  εκστατικά προσεύχονται γιομάτοι από ικεσία

                  και ψάλουνε καθολικές ωδές μουρμουριστά,

                  που έμαθαν όταν πήγαιναν μικροί στην εκκλησία.

                  Και οι Έλληνες με τη μορφή τη βασανιστική

                  από συνήθεια κάνουν πριν πέσουν

                  τον σταυρό τους και αρχίζοντας με σιγανή φωνή

                 ¨Πάτερ ημών...¨ ,

                  το μακρουλό σταυρώνουνε λερό προσκέφαλό τους ¨.