Ήταν Μικρασιάτης. Από τη Σμύρνη. Ήρθε στην Ελλάδα με την καταστροφή του 1922. Πρόκειται για τον δημοσιογράφο, συγγραφέα και διανοούμενο Απόλλωνα Λεονταρίτη. Από κοντά και ο γιος του, δημοσιογράφος και συγγραφέας Γιώργος Λεονταρίτης.
Στο βιβλίο του με τίτλο : ¨Αυτοί οι ωραίοι άνθρωποι ...¨, κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν και αναφέρεται στους ¨ωραίους¨ ανθρώπους της δημοσιογραφίας και του θεάτρου. Γράφει ο Γ. Λεονταρίτης : ¨Τη γνώρισα, την αγάπησα, την εποχή εκείνη. Με το τυπογραφείο και το αντιμόνιο, το υπέροχο ¨μελάνι των φύλλων¨, καθώς έβγαιναν φρέσκα ¨από τη βουερή γωνιά το μέσα μέρος¨ των πιεστηρίων.
Τότε απολαμβάναμε το ζωντανό χειρόγραφο, το γνώριμο δημοσιογραφικό χαρτί, αυτό το χαρτί, που κατά τον Σεφέρη ήταν ¨σκληρός καθρέπτης¨ και ¨μιλούσε με τη φωνή σου¨.
Έτσι και το βιβλίο του Γ. Λεονταρίτη μιλάει με τη φωνή του για μια εποχή που τη γνώρισε και ας έφυγε εκείνη ανεπιστρεπτί, εκείνος συνεχίζει.
Και γράφει με ιδιαίτερη αγάπη για τα μεγάλα ονόματα, τους κορυφαίους της πένας. Για δημοσιογραφία και θέατρο. Η ¨Εστία¨, Αχιλλεύς Κύρου, Κύρος Κύρου, Άδωνις Κύρου. Η ¨Καθημερινή¨ των Γεωργίου Βλάχου, της Ελένης Βλάχου, την οποίαν γνώρισε και περιγράφει όταν διευθυντής ήταν ο Αντώνης Καρκαγιάννης και εκείνη έγραφε ακόμη το χρονογράφημα της, επί νέας εποχής Αλαφούζου, που κρατά την ¨Καθημερινή¨ σε υψηλό επίπεδο. Η ¨Ελευθερία¨ του Πάνου Κόκκα, ¨που ήξερε να δίνει μάχες για τις ιδέες του¨, ο Παύλος Παλαιολόγος και η αδυναμία του στο ωραίο φύλλο, ο Παν. Παπαδούκας, ο Αλέκος Φιλιππίδης, ο Απόστολος Μαγγανάρης, ο Φωκίων Δημητριάδης με το πολιτικό σκίτσο του ανέβαζε – κατέβαζε κυβερνήσεις, ο Δημήτρης Ψαθάς, πρώτος και σαν δημοσιογράφος και σαν θεατρικός συγγραφέας, ο Κώστας Πολίτης, ο Γιώργος Ανδρουλιδάκης, ο Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου, ο Νάσος Μπότσης, δανδής και δημιουργικός, ο Κωστής Μπαστιάς, που ¨δημιούργησε¨ την Κάλλας, ο Νίκος Θεοφανίδης, ο Χρήστος Φιλιππίδης και πόσοι άλλοι, που ήταν τα πρώτα ονόματα στον 20ο αιώνα και που τους πήρε μαζί του, όταν κατέβηκε η ¨αυλαία¨.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου