Πρωινή
συνάντηση
Γλυκά και δροσερά τα πρωινά
Καλοκαιρινά . Κάθομαι στη βεράντα του σπιτιού μου και απολαμβάνω τον αχνιστό
πρωινό καφέ μου .
Η ώρα είναι 06.45 . Είναι η ώρα που θα
περάσει ο πρωινός ποδηλάτης της οδού Τραπεζούντος με κατεύθυνση το Εργοστάσιο
Μεταλλικών Κατασκευών ( ΜΕ.ΤΚΑ ) . Δεν τον γνωρίζω , μου είναι άγνωστος , ένας
συμπαθής νέος μέχρι 45 ετών . Το παρουσιαστικό του δείχνει κλασικό
οικογενειάρχη να προσέρχεται στο χώρο εργασίας για το μεροκάματο της ημέρας.
Ο εξοπλισμός του πλήρης για τις ανάγκες
της καθημερινότητας . Ένα τσαντάκι με τις ταυτότητες και τα συναφή , περασμένο
χιαστί στο στήθος του . Ένα κανονικό σακ-βουαγιάζ περιέχον το κολατσιό και τα απαραίτητά του ,
περασμένο στο τιμόνι του ποδηλάτου .
Με τον εξοπλισμό της περιγραφής , με
χαμόγελα και αισιοδοξία για τη ζωή , λέει την ¨ καλημέρα ¨ του στο ¨ σήμερα¨
και προχωρά .
Στιγμές όμορφες , στιγμές μοναδικές ,
σαν τις ταινίες του Σουηδού Σκηνοθέτη Κινηματογράφου Ίνγκμαρ Μπέργκμαν ( Σιωπή
) , ( Σκηνές από ένα γάμο ) .
Δεν γνωρίζω , αν σε συγκίνησε ,
αγαπητέ μου αναγνώστη , το περιγραφέν περιστατικό . Εμένα πάρα πολύ . Μετέφερε
νοητικά , ένα ¨κομμάτι¨ της ζωής μου , που βίωνα πριν σαράντα χρόνια . Εκείνη
την ώρα ζούσα , προσωπικές στιγμές μιας απόλυτης βεβαιότητας του εαυτού μου .
Επιθυμώ να τον σταματήσω , κάποιο
πρωινό επάνω στο διάβα του . Να του πω ποιος είμαι , να του πω πως τον βλέπω ,
να μου πει κι’αυτός τα δικά του . Και να δώσουμε και οι δύο τις απαραίτητες
εξηγήσεις και επεξηγήσεις μας .
Θα πει κανείς , τι θα βγει από έναν
τέτοιο διάλογο . Δύο άνθρωποι που συναντιούνται με διαφορά γενεών στις πλάτες
τους . Άλλες οι νοοτροπίες , άλλες οι τακτικές , άλλα τα ενδιαφέροντα . Ναι ,
έτσι είναι . Αλλιώς σκεφτόμασταν τότε , αλλιώς σήμερα . Ένα ,όμως , έχει
σημασία . Η ¨μαγιά¨ έμεινε και παραμένει . Είναι
αυτή που κρατά όρθιο τον άνθρωπο , την οικογένεια , την πατρίδα .
Δεν υπάρχει πιο μεγάλη , πιο υπέροχη
στιγμή , το να αγωνίζεται κανείς , για τις ιδέες του , για τα πιστεύω του , για
την πατρίδα . Και κοντά σε όλα αυτά το χρέος , το καθήκον , η ευθύνη , έναντι
στην οικογένεια και στα παιδιά .
Καλή δύναμη , καλό κουράγιο , άγνωστε
φίλε εργαζόμενε , που δίνεις καθημερινά τη μάχη της ζωής .
Ο Καλός Θεός πάντα να σε προστατεύει
Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος – 8/7/2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου