Μόνο η βροχή τον
παρηγορεί πια …
Δεν βγαίνει πια από το σπίτι του .
Που να πάει ;
Δεν τον περιμένει
κανείς εκεί έξω . Όλα τέλειωσαν όπως
έπρεπε , επειδή τα
πάντα τελειώνουν κάποτε . Επειδή έτσι
πρέπει .
Ζει λοιπόν το πένθος του γαλήνιος
μετρώντας τα
ψήγματα χαράς , που
έμειναν στη τσέπη του , από όσα
έζησε .
Τώρα είναι λίγο πιο σκυφτός ,λίγο
πιο αδέξιος .
κουρασμένος και λίγο
πιο μεγάλος . Τώρα είναι πάλι ο
εαυτός του . Όμως
λίγο πιο δυνατός μέσα στην αδυναμία
του .
Τι έχει να περιμένει ; Ο έρωτας
πάντα εγωιστής και
βραχύβιος . Ο έρωτας
αντριέυει μέσα από τον πόνο και την
οδύνη .
Οι αγαπημένοι του χρόνοι είναι ο
Αόριστος και ο
είναι ο Υπερσυντέλικος
. Της αγάπης ο Μέλλων Διαρκείας .
Η καημενούλα η φτωχή του αγάπη
στάζει ανώφελη
μέσα στο άδειο
δωμάτιο κάτι σαν υγρασία . Τι έχει λοιπόν
περισσότερα να
περιμένει παρά την φρούδα φιλανθρωπία
των αναμνήσεων .
Ας καμώνεται τώρα , πως ζει , ενώ
κατά βάθος δεν ζει πια .
Η ζει για να θυμάται
τότε που ζούσε . Αφού μόνο η βροχή τον
παρηγορεί πια .
Μη μπορώντας ούτε να κλάψει , η βροχή
είναι μια κάποια λύση …
Και δεν μιλάς πια ,
μόνον ακούς …
Β.Π. –Βόλος – 10-9-2021 .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου