Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2007
Πάντα έδινε περισσότερα
Σπάνια συντροφικότητα
Είναι μεγάλος μάστορας του γραπτού λόγου. Έχει γράψει μυθιστορήματα, διηγήματα, τραγούδια και ποιήματα. Πρόκειται για τον συγγραφέα, Μάνο Ελευθερίου, που πρόσφατα βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών, με το κρατικό βραβείο μυθιστορήματος 2005, για το έργο του: "Ο καιρός των χρυσανθέμων" . Ο Μάνος Ελευθερίου, στις 13 Απριλίου 2006, από τη μόνιμη στήλη του στα "ΝΕΑ" , έγραψε ένα αξιόλογο κείμενο με τίτλο "Συνδρομές" .
"Μία η ώρα μετά τα μεσάνυκτα στην αίθουσα υποδοχής των εκτάκτων περιστατικών "πολυτελούς" νοσοκομείου. Καταφτάνει το νοσοκομειακό αυτοκίνητο και με το κυλιόμενο φορείο μεταφέρεται μια κοπέλα την οδηγούν γρήγορα προς τα άδυτα. Αιφνιδίως η αίθουσα γεμίζει με δώδεκα άνδρες, νέους και ηλικιωμένους.Υποθέτει κανείς ότι κάπου διασκέδαζαν όλοι μαζί και κάτι συνέβη, ίσως δηλητηρίαση, ή ότι έγινε κάποιο τροχαίο. Ακουσα να μιλούν μεταξύ τους μια ξένη, άγνωστη γλώσσα και άλλοι να μιλούν θαυμάσια ελληνικά. Φεύγοντας αργότερα είδα στον κήπο τουλάχιστον είκοσι γυναίκες να κάθονται ανακούρκουδα
περιμένοντας και άλλες, όρθιες, να καπνίζουν νευρικά. Ήταν τσιγγάνοι. Και ήρθαν όλοι για να συμπαρασταθούν στην άρρωστη. Μπορεί να κάνουν ή να τους καταμαρτυρούν τα μύρια όσα, δεν μπορεί όμως να μην είναι άξιο θαυμασμού αυτή η σπάνια συντροφικότητα που τους δένει τις δύσκολες ώρες και είναι ακριβώς ό,τι λείπει από εμάς όλους. Ξέρω ανθρώπους, βδελύγματα της ερημώσεως, που χαίρονται για την καταδρομή της μοίρας σε
συνανθρώπους τους (ιδίως αν είναι της συντεχνίας τους), εύχονται να πέσει χαμηλότερα, μερικοί μάλιστα προκαλούν αυτή την ατυχία, ακόμη και με "βουντού" όπως ψιθυρίζεται, προκειμένου να ευφρανθεί η δυστυχισμένη ψυχή τους.
"Φώτισον τους οφθαλμούς μου, Κύριε, μη ποτέ υπνώσω εις θάνατον, μη ποτέ είπη ο εχθρός μου! Ίσχυσα προς αυτόν!".
Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2007
Τα φαντάσματα
Κοινωνικές Νοοτροπίες
νοοτροπίες δεν επέτρεπαν παρά ελάχιστες νεανικές εκρήξεις και ηλικιακά ξεσπάσματα.Στις πόλεις και στα χωριά παπάς και αστυνόμος είχαν κυρίαρχο ρόλο. Γνώριζαν τα πάντα. Πληροφοριοδότες υπήρχαν παντού.
Ένα τέτοιο περιστατικό της δεκαετίας του '50 αφηγείται ο δημοσιογράφος και φιλόλογος Κώστας Γεωργουσόπουλος. Του έδωσε τον τίτλο: "Το δόγμα"."Ο πατέρας μου, γυμνασιάρχης, υπηρετούσε τότε σε επαρχιακό Γυμνάσιο. Για λόγους πρόσθετου βιοπορισμού εργαζόταν - τότε το επέτρεπε το κράτος - και σε ιδιωτικό Γυμνάσιο πλησιέστερης πόλης, οπότε μια
φορά την εβδομάδα απουσίαζε αφήνοντας στη θέση του τον υποδιευθυντή. Μαζί εργαζόταν και ο θεολόγος ιερέας του Γυμνασίου, άρα ταξίδευαν μαζί. Μια μέρα γυρίζοντας βρήκαν αναστατωμένο το Γυμνάσιο, δασκάλους, μαθητές καί τις αρχές της μικρής πόλης. Είχαν πιαστεί στα χέρια και είχαν δαρθεί ο γυμναστής με τον μαθηματικό. Ο πατέρας μου κάλεσε
αμέσως το γενικό επιθεωρητή να κάνει ένορκρη διοικητική εξέταση.
Ο επιθεωρητής ήρθε και αφού πληροφορήθηκε τα σχετικά είπε στον πατέρα μου να καλέσει πρώτο μάρτυρα τον θεολόγο ιερέα. Ο πατέρας μου τον πληροφόρήσε πως ο εν λόγω εκπαιδευτικός απουσίαζε από το συμβάν δεδομένου ότι βρισκόταν μαζί του στη γειτονική πόλη. Καί τότε ο επιθεωρητής δογμάτισε: "Αχ ρε, αφελή,
Γυμνασιάρχη! Δεν ξέρεις πως ο παππάς ξέρει το πάντα κι όταν ακόμη απουσιάζει".
Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2007
Μορφή Μεταλλαγμένη
Η εικόνα είναι καταθλιπτική. Κάθε μέρα όλο και λιγότεροι διαβάζουν. Στην Ευρώπη η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη. Στην Ελλάδα μας, των δέκα εκατομμυρίων, οι καλοί αναγνώστες δεν υπερβαίνουν τους 900.
Σε λίγα χρόνια οι άνθρωποι που θα γνωρίζουν τον Τολστόι και το έργο του, θα μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού. Πώς φτάσαμε έως εδώ; Πού οφείλεται αυτή η ραγδαία μεταβολή; Υπάρχει η απάντηση. Ίσως να μη χρειαζόμαστε πια τόσα βιβλία, γιατί φτάνουν σε μας με διαφορετική μορφή, "μεταλλαγμένη". Η ψηφιακή εποχή μας έμπασε στο ιλιγγιώδες πεδίο του Διαδικτυόυ,
που αποτελεί από μόνο του μια τεράστια πηγή ενημέρωσης και γνώσης.
Αυτό με τη σειρά του μας φέρνει σε επαφή με τα e-mail, τα chat, και τα blogs. Αυτή είναι η κατάσταση. Βιώνουμε νέα δεδομένα στην καθημερινότητα μας.
Ας μη χάνουμε το θάρρος μας. Ίσως να μη διαβάζουμε, αλλά να διαβάζουμε αλλιώς, ακριβώς επειδή ζούμε αλλιώς.
Εισαγωγικό Σημείωμα
Bill καλή αρχή,
Τα παιδιά σου
Πέτρος + Φιλιώ