Θερμοκρασία 60 υπό το μηδέν
Και το εισιτήριο προς το Βλαδιβοστόκ στη τσέπη.
Κι’απόξω , εξισωμένη με το άπειρον
η παγωμένη στέππη.
Δεν είμαι μόνος. Ένας άνθρωπος παράξενος αντίκρυ μου,
Μου εξάπτει το ενδιαφέρον σε σημείον μέγα.
Κι ενόσω τούχα δώσει σημασίαν ¨΄αλφα¨στην αρχή,
τώρα, δεν ξέρω πως, λαμβάνει σημασίαν ¨ωμέγα¨.
Και το εισιτήριο προς το Βλαδιβοστόκ στη τσέπη μου.
Α! Το Βλαδιβοστόκ ! Ω ! Ας ήτανε ποτέ να μην υπήρχε εδώ
κάτω. Κι όμως ειν’ο σκοπός του ταξιδιού μου άλλοίμονο,
το τέρμα…που δεν έχει παρακάτω.
Κι όμως το νοσταλγούσα κάποτε το τέρμα αυτό.
Μα τώρα…Τώρα τίποτα. Μονάχα η παγωμένη γύρω στέππη,
κι’ο αμίλητος κι’ακίνητος συνταξιδιώτης μου
που, σαν μετουσιωμένο σύμβολο με βλέπει.
Κι όσο και πάει…σιμώνει στο Βλαδιβοστόκ.
Και τότε …τι θα γίνει ; θα ξαναγυρίσω πάλε ;
Δεν το πιστεύω. Μα θαρρώ της φάρσας ή του δράματος,
πως πλησιάζει οσονούπω το ¨φινάλε¨.
Ωραίο πιστόλι ετούτο μα την πίστη μου
κι ειν’εντελώς καινούργιο και γεμάτο,
κι όπου και νάναι θα φανεί και το Βλαδιβοστόκ,
το τέρμα …που δεν έχει παρακάτω ¨.
Ορέστης Λάσκος (1908-1992), ποιητής, σκηνοθέτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου