Στις 16 Ιανουαρίου 2008,είχαμε μια σημαντική απώλεια,για το Βόλο,με το θάνατο του Δημήτρη Λέτσιου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών(1910-2008}, αλλά διατηρώντας πλήρη διαύγεια πνεύματος. Ο ίδιος άφησε πίσω του έργο ιδιαίτερα σημαντικό με το οποίο σημάδεψε την εποχή μας,αποθανατίζοντας με το φακό της φωτογραφικής του μηχανής στιγμές και καταστάσεις του 20ου αιώνα,προσωπα και πράγματα της περιοχής μας. Ο ίδιος πρόλαβε και γνωρίστηκε με πρόσωπα σημαντικά , όπως τον Θεόφιλο και τον Λουντέμη, που επηρέασαντην καλλιτεχνική του προσφορά. Μια προσφορά για την οποία η Βουλή των Ελλήνων τον τίμησε μαζί με άλλους τρεις μεγάλους φωτογράφους μας: το Σπύρο Μελετζή, τον Κώστα Μπαλάφα και τον Τάκη Τλούπα.
Η τέχνη του Λέτσιου τον έκανε γνωστό σε όλη την Ελλάδα, γι αυτό το Μουσείο φωτογραφίας Θεσσαλονίκης ανέλαβε να ψηφοποιήσει το πλούσιο φωτογραφικό του αρχείο για το σώσει, με την προϋπόθεση, ότι τα έργα του θα επιστρέψουν στο Βόλο, όταν βρεθεί χώρος κατάλληλος να τα φιλοξενήσει.
Ο συγγραφέας Γιάννης Μουγογιάννης έγραψε, μεταξύ άλλων, στο περιοδικό ¨Μαγνησία¨, για τον Δημήτρη Λέτσιο : ¨Ύστερα από τον Κίτσο Μακρή, τη Νίτσα Κολιού,το Μένιο Μουρτζόπουλο, το Νίικο Κολοβό και τον Παναγιώτη Κατσιρέλο , έφυγε στις 17 του Γενάρη του 2008, κι ένας ακόμη εραστής της Τέχνης, ο Δημήτρης Λέτσιος, ο άνθρωπος με το σακούλι και τις μηχανές στον ώμο, που τριγύριζε παντού και αποθανάτιζε το παρόν που σε λίγο θα γινόταν μνήμη, Ολόκληρη η μεταπολεμική γενιά του πνευματικού Βόλου μας εγκατέλειψε, αφήνοντας σημαντικό έργο και παρακαταθήκες ποιότητας και ήθους. Μακάρι και οι επίγονοι ν’ακολουθήσουν το παράδειγμά τους, μακριά από ψευδαισθήσεις ταχείας ανάδειξης και υπεροπτικής στάσης ζωής.
Ο Δημήτρης Λέτσιος, ο τελευταίος στη σειρά των απωλειών, γεννήθηκε το 1910 και μέχρι το θάνατό του, κατοικούσε επίμονα στο Βόλο, το ορμητήριο αυτό αλλά και το καταφύγιο των καλλιτεχνικών του αναζητήσεων. Φέτος συμπλήρωσε εβδομήντα χρόνια παρουσίας του στο φωτογραφικό στίβο. Μια διαδρομή ασίγαστου πάθους και ανειρήνευτης ανάδειξης των πηγών της ιστορίας μας ,των ηθών και των εθίμων του λαού μας και των εκφάνσεων του πολιτιστικού του βίου. Κι’όλα αυτά διά μέσου των δυνατοτήτων που του παρείχε ο φωτογραφικός φακός.
Με τη φωτογραφία ασχολήθηκε ανελλιπώς από το 1937 , οπότε άρχισαν να τον κυριεύουν τα πρώτα ερεθίσματα από τον περιβάλλοντα χώρο. Άσκησε τη φωτογραφική τέχνη ερασιτεχνικά, το επάγγελμά του αρτοποιός, αυτομορφώθηκε γύρω από τις τεχνικές και αισθητικές δυνατότητές της και απόχτησε τις απαραίτητες εμπειρίες , ώστε η κάθε φωτογραφική λήψη να διαθέτει τις αρετές της αισθητικής πληρότητας.
Η οδοιπορία του Δημήτρη Λέτσιου στην ελληνική φύση, η αποτύπωση των εξάρσεών της, η καταγραφή των ηθών και εθίμων και η λαογραφική αντιμετώπιση της φωτογραφικής του θεματολογίας , υπήρξαν για τον ίδιο πράξεις ήμερου εξαγνισμού. Το ανυπολόγιστης αξίας αρχείο του, με πάνω από πενήντα χιλιάδες φωτογραφίες το δώρισε στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, όπου θα τακτοποιηθεί και θα αξιοποιηθεί. ¨.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου