Για τους πιστούς των ναών και των μοναστηριών, κάνει λόγο στο ¨σχόλιο της Δευτέρας¨, στην ¨Ελευθερία¨ της Λάρισας της 6-4-2009,ο συντάκτης κ. Αλέξης Καλέσης . Γράφει μεταξύ άλλων :
…Τα προαύλια των ναών, τα μοναστήρια, οι εκκλησιές, ξέχειλες από κόσμο, ξέχειλες από καημούς και πάθη ανθρώπων, όλοι περιμένουν τα ¨θαυματουργά¨ αντικείμενα , να τα αγγίξουν , να κάνουν μετάνοιες μπροστά τους, να τα φιλήσουν.
Το ρολόϊ του χρόνου δείχνει ήδη 2009, η επιστήμη υποτίθεται ότι εξερευνά πλέον τον πλανήτη Άρη και είναι έτοιμη να κατασκευάσει ανθρώπινα όργανα από βλαστοκύτταρα. Αλλά οι άνθρωποι ουδόλως επηρεάζονται από εκσυγχρονισμούς και επιστημοσύνες.
Όσο θα υπάρχει αυτό το τεράστιο ερωτηματικό που είναι ο θάνατος, όσο οι αρρώστιες και τα πάθη στις ψυχές των ανθρώπων θα περισσεύουν, οι ουρές μπροστά στους Αγίους όλο και θα μακραίνουν. Ο άνθρωπος θα αποζητά το θεό, έχει δεν έχει ξεκαθαρίσει μέσα του τι σημαίνει αυτή η έννοια , έχει δεν έχει ξεμπλέξει με τις αμφιβολίες του που πάντα θα τον τυραννούν και θα του καίνε το μυαλό.
Πάντα σεβόμουνα αυτό το πλήθος των πιστών. Γιατί, ανάμεσά του, υπάρχει μεγάλος πόνος. Γιατί γνωρίζω ότι όσοι στέκονται εκεί έχουν στα σπίτια ασθενείς που περιμένουν και ελπίζουν σε ένα θαύμα. Έχουν παιδιά που έχουν πάρει άλλους δρόμους ,ολέθριους. Άλλοι πάλι ζουν σε οικογένειες διαλυμένες και προσδοκούν να γίνει κάτι, ένα κάτι και να ξαναγίνουν όλα όπως πριν …Ένα σωρό περιπτώσεις …
Σε κάθε σπίτι υπάρχει ένας Σταυρός και ένας Γολγοθάς, αλλού μεγαλύτερος, αλλού μικρότερος, ο καθένας όπως του έλαχε στη ζωή και που τον σηκώνουμε θέλοντας και μη…
Και υποκλίνομαι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου