Η δική μου Πατρίδα

Το παρακάτω τραγούδι ¨μιλάει¨ για τη μαρτυρική μας Κύπρο. Έχει τίτλο : ¨Η δική μου Πατρίδα¨. Τη μουσική του έγραψε ο αείμνηστος συνθέτης Μάριος Τόκας (1954-2008).

¨Λένε πως ο άνθρωπος πρέπει την Πατρίδα ν’αγαπά,
Έτσι λέει κι ο πατέρας μου συχνά.
Η δική μου Πατρίδα έχει μοιραστεί στα δυό,
Ποιο από τα δυό κομμάτια πρέπει ν’αγαπώ ; ¨
¨Εφυγε¨ πολύ νέος από τη ζωή. Έζησε μόνο 54 χρόνια. Και ήταν γόνιμα καλλιτεχνικά, όλα αυτά τα χρόνια.
Ο Μάριος Τόκας γεννήθηκε στις 8 Ιουνίου του 1954 στη Λεμεσό. Έζησε από πρώτη γραμμή – ως φαντάρος – τις δύο φάσεις της Τουρκικής εισβολής.
Έφυγε από την Κύπρο με το όνειρο να κάνει καριέρα στο πεντάγραμμο και με το πρώτο του πιάνο (δώρο του πατέρα του σε μικρή ηλικία, σε δύσκολους καιρούς) να τον βοηθήσει, να ελπίζει σε αυτό.

Ήρθε στην Αθήνα, το 1975 , για να φοιτήσει στη Φιλοσοφική Σχολή και παράλληλα σπούδασε στο Εθνικό Ωδείο.

Στα τέλη του 1978 έκανε το δισκογραφικό του ντεπούντο με τα ¨τραγούδια της παρέας¨.

Επιλέγοντας ως ερμηνευτή τον Μανώλη Μητσιά καθιερώθηκε με μιας στη συνείδηση του ψαγμένου μουσικόφιλου κοινού.

Με τα ¨Λαδάδικα¨, που ερμήνευσε ο Δημήτρης Μητροπάνος, έγραψε τη δική του χρυσή σελίδα στο πεντάγραμμο.

Τον Μάνο Λοΐζο , θεωρούσε τον άνθρωπο που τον βοήθησε πολύ στα πρώτα του βήματα.

Ιδιαίτερες ήταν οι συνεργασίες του με τους Γιάννη Πάριο, Δημήτρη Μητροπάνο, Χαρούλα Αλεξίου, Δήμητρα Γαλάνη και Μανώλη Μητσιά, στους οποίους ¨χάρισε¨μερικές από τις σημαντικότερες επιτυχίες του.

Είχε καλή υγεία. Ήταν ¨μια χαρά¨ άνθρωπος. Και ξαφνικά ένας πόνος στο λαιμό δεν εννοούσε να περάσει. Πήγε στους καλύτερους γιατρούς της Αγγλίας και της Αμερικής . Δεν πέτυχε τίποτα. Ο καρκίνος τον κατέτρωγε. Μέχρι που τον βρήκε ο θάνατος το πρωί της Κυριακής του Πάσχα, τον Απρίλιο του 2008.

Ας είναι αιωνία η μνήμη του.