Στέκομαι στην ουρά . Ουρά στα
ΑΤΜ . Ουρά στα βενζινάδικα . Ουρά στα σουπερμάρκετ . Στέκομαι στην ουρά και η
σκέψη μου πετάει σε σένα , σύντροφε του Σύριζα . Φαντάζομαι την αγαλλίαση που
θα νοιώθεις με αυτές τις ουρές , σύντροφε της Αριστερής Πλατφόρμας . Να
παραδεχθείς την αλήθεια : Τις είχες νοσταλγήσει . Είχες να τις δεις από την
εποχή της μεγάλης δόξας του Κομμουνισμού στη Σοβιετική Ένωση , την εποχή των
κολχόζ και των γκουλάγκ , της Γκα Γκε Μπε και των ψυχιατρείων , των Ρωσικών
τανκς , που έπνιγαν την άνοιξη της Πράγας , της λατρείας του Στάλιν και του
Μπρέζνιεφ . Δεν το πίστευε κανείς ότι εκείνες οι εποχές θα αναβίωναν . Και
μάλιστα στην Ελλάδα . Τον εικοστό πρώτο αιώνα . Και να που έγινε το θαύμα :
Χάρη στις μαγικές ικανότητες του
Αλέξη Τσίπρα ! Ο Λένιν να τον φωτίζει !
Μαζί με τις εικόνες από τις
ουρές του παρελθόντος στη Μόσχα και στο Κίεβο ήρθαν στη μνήμη μου και άλλες
συνιστώσες των αλησμόνητων εκείνων ημερών του υπαρκτού σοσιαλισμού στις χώρες
της Ανατολικής Ευρώπης . Θυμήθηκα τότε που σαν δημοσιογράφος είχα πάει στη
Βουλγαρία κατά την επίσημη επίσκεψη του Ανδρέα Παπανδρέου . Στο πρώτης
κατηγορίας ξενοδοχείο στη Σόφια , όπου καταλύσαμε , αντί για χαρτί υγείας στο
μπάνιο υπήρχαν κομμένες εφημερίδες . Το πνεύμα σε όλη την επικράτεια !
Θυμήθηκα και την ιστορία που
είχα ζήσει στο Βουκουρέστι επί αυτοκρατορίας Τσαουσέσκου , όταν και πάλι είχα
επισκεφθεί την Ρουμανία για να κάνω ρεπορτάζ . Θυμάμαι ότι ένα ζευγάρι Ρουμάνων
που είχα γνωρίσει εκεί και είχαμε συνδεθεί φιλικά με προσκάλεσαν για να μου
κάνουν το τραπέζι . Ήθελαν να με ευχαριστήσουν επειδή τους έδινα τις αγγλικές
και γαλλικές εφημερίδες , που σαν δημοσιογράφος επιτρεπόταν να αγοράζω από το
μοναδικό περίπτερο που προφανώς παρακολουθούσε η αστυνομία . Οι Ρουμάνοι
πολίτες μόνο τις εφημερίδες του κόμματος είχαν δικαίωμα ή μάλλον καθήκον να
διαβάζουν . Το φαγητό στο τραπέζι ήταν κρέας στιφάδο , δηλαδή , το ακριβότερο
έδεσμα , επειδή τα κρεμμύδια ήταν σπάνιο και ακριβό είδος , δεδομένου όλη την
εσοδεία την έπαιρνε η Μόσχα . Τα δύο κρεμμύδια η φίλη οικοδέσποινα τα είχε
αποκτήσει έναντι μιας πλάκας σαπούνι και μιας κολόνιας , που είχε δώσει κάτω
από το τραπέζι στον κομισάριο . Έβαλαν στο πιάτο μου τρεις μπουκιές κρέας και
σχεδόν όλα τα κρεμμύδια και μοιράστηκαν εκείνοι το ... κόκκαλο ! Έπρεπε να φάω
όλο το φαγητό . Μόνο έτσι θα ένοιωθαν ευτυχισμένοι επειδή θα είχα ευχαριστηθεί
την πολυτέλεια του λουκούλλειου γεύματος , που μου είχαν προσφέρει . Κάθε φορά
, που θυμάμαι αυτή την ιστορία μου έρχονται δάκρυα στα μάτια .
Και ιδού τώρα εμείς , που μέχρι
χθες θεωρούσαμε αυτονόητο να αγοράζουμε κρεμμύδια και χαρτί υγείας , εμείς που
είχαμε πέντε δεκάρες στη Τράπεζα για ώρα ανάγκης , εμείς που γεμίζαμε με
τρόφιμα και τα καλάθια των σουπερμάρκετ για να έχουν φαγητό και οι μη έχοντες ,
έχουμε μείνει απένταροι και δεν ξέρουμε αν αύριο θα μπορούμε να αγοράσουμε τον
άρτον τον επιούσιον .
Δεν υπάρχει προοπτική ούτε
ζητιάνοι να γίνουμε επειδή ποιος θα βρεθεί να μας ελεήσει ; Ο κ Τσίπρας ή ο
σύντροφος Λαφαζάνης με τον σύντροφο Παππά που χαριεντίζονταν τα μεσάνυχτα της
αποφράδας Παρασκευής 26-6-2015 και μας έλεγε ότι ξημερώνει η ευχάριστη ημέρα ;
Με αξιοπρέπεια δεν αγοράζεται το ψωμί .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου