Αιώνιος Τούρκος

Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 Ελλάδα και Τουρκία κάθησαν στο τραπέζι διαπραγματεύσεων, το 1923, στη Λωζάννη της ουδέτερης Ελβετίας όπου κατέληξαν στη σύναψη συνθήκης ειρήνης. Η "Συνθήκη της Λωζάννης", όπως επονομάσθηκε, μεταξύ άλλων προέβλεπε την ανταλλαγή πληθυσμών, μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Εκείνα τα χρόνια ένας μεγάλος δημοσιογράφος, ο Δημήτριος Χατζόπουλος (1872-1936), σε δημοσίευμά του με τον τίτλο "Τούρκος επέρασε" , της 17-2-1924, περιγράφει την αποχώρηση των Τούρκων από την Ελλάδα:

"Οι μουσουλμάνοι της Κοζάνης προκειμένου να αναχωρήσουν κόπτουν τα δένδρα των κτημάτων των. Ο αιώνιος Τούρκος. Και εις εποχήν ειρήνης θα δείξη το ένστικτον της καταστροφής. Μετά αυτόν ο κατακλυσμός. Τούρκος επέρασε από εδώ, μαρτυρεί κάθε τόπος εις τον οποίον εγκαταστάθη η ασιατική αυτή φυλή. Όπως και αν έφυγε, δια της βίας ή ειρηνικά, αφήκε, πάντοτε ανεξάλειπτον την ολέθριον σφραγίδα του. Μήπως ερείπια δεν παρέδοσε και την μικράν Ελλάδα άλλοτε όταν εξηναγκάσθη να φυγή. Και παραθυρόφυλλα και κεραμίδια επήρε φεύγων. Και ό,τι δεν δύναται να συναποφέρη το καταστρέφει, το εξαφανίζει, δια να μη το χάρη κανείς άλλος άνθρωπος, εφ' όσον δε θα το νέμεται αυτός.

Η οργή του στρέφεται και προς τα άψυχα. Πώς να μη κόψη και τα ειρηνικά δένδρα της ελληνικής γης, εις την οποίαν έμεινε κυρίαρχος και δεσπότης επί αιώνας, τώρα που απέρχεται εξ αυτής. Αν ήτο δυνατόν να την έπαιρνε μαζί του, θα την απήγαγε και αν μπορούσε να την καταστρέψη δεν θα εδίσταζε να το πράξη, δια να δηλωθή και πάλιν, ότι Τούρκος επέρασε. Δυστυχώς μόνη η Βαλκανική και περισσότερον τρομακτικώτερον από όλους τους λαούς της, ο ελληνικός, υπέστη τους τουρκικούς αφανισμούς. Ο Τούρκος ήτο εκείνος, ο οποίος συνεπλήρωσε την καταστροφήν των καλλιτεχνικών και αρχαιολογικών μνημείων της ελληνικής χώρας. Δεν αφήκε λίθον επί λίθον και μόνον ένας βάρβαρος τούρκος θα εχρησιμοποίει τον Παρθενώνα ως πυριτιδαποθήκην, όπως βομβαρδισθή υπό του Μοραλίνι.

Και άλλοι επιδρομείς και άλλοι κατακτηταί επήλθον κατά της πατρίδος μας και προ των Τούρκων και πολλαί καταστροφαί έκαμον, αλλά η τουρκική θηριωδία και αγριότις υπήρξαν φαινόμενον, το οποίον συνεχίσθη μέχρι των ημερών μας. Ο Πολιτισμένος κόσμος δεν εγνώρισε την βαρβαρότητα του τούρκου και τούτο υπήρξε δι ημάς τους Έλληνας η μεγαλητέρα των δυστυχιών. Αν η Ευρώπη υφιστατο την τουρκικην υποδούλωσιν και τυραννίαν, όπως η δυστυχισμένη Ελλάς τότε ... Αλλοι ήσαν αϊ αντιλήψεις του ευρωπαϊκού κόσμου επί του ανατολικού ζητήματος. Αν είχε πέραση ο Τούρκος και από τας ευρωπαϊκάς χώρας, το φάσμα του τρόμου και η ιερά αγανάκτησις κατ' αυτού θα τας συνείχον επί μακρόν χρόνον. Αλλά δυστυχώς δια την ελληνικήν φυλήν η σπάθα του Ισλάμ συνετρίβη προς της Βουδαπέστης και προ της Βιέννης. Ούτως η Ευρώπη "ηγνόησε" τα "αγαθά" του ασιάτου επιδρομέως και επί του πολιτισμένου βίου της δεν άφηκε ούτος τα τρομερά ίχνη της αδιαλλαξίας και της βαρβαρότητας των. Δεν υπάρχει δε ελπίς να τα γνωρίση ποτέ, αφού μεταξύ του ασιατισμού και του ευρωπαϊκού, μεσολαβεί η μικρά αυτή χώρα, ήτις λέγεται Ελλάς, ασφαλές προπύργιοντης Δύσεως εκ των ασιατικών επιδρομών επί μακρούς αιώνας.

Τώρα ο Τούρκος δε δύναται να προξενήση άλλην καταστροφήν κατά της Ελλάδος, αφού εξαπέλυσε όλην την αγριότητα του κατ' αυτής και εκδικείται κατά των αθώων δένδρων, τα οποία κατακόπτει με τον πρίονά του, όπως με την σπάθαν του σφάζει τα γυναικόπαιδα. Και περισσοτέραν εντύπωσιν προξενεί το γεγονός, ότι μίαν τόσον παράξενον καταστρσφήν κάμνει και ο γαιοκτήμων Τούρκος, ο αγρότης, όστις ενώ έζησε τόσα χρόνια εκ των προϊόντων της ελληνικής γης, φέρεται προς αυτήν με την βαναυσοτέραν αχαριστίαν. Υπήρξαν κατακτηταί, οι οποίοι ηγάπησαν κατακτηθείσαν χωράν με στοργήν και τα αγαθά που απήλαυσαν εξ αυτής, τα ανταπέδοσαν ευγνωμόνως δια της εκτελέσεως κοινωφελών έργων, τα οποία δεν κατέστρεψαν απερχόμενοι.

Ο Τούρκος φεύγων θέλει να καταστρέψη και αυτήν την φύσιν. Όχι αδίκως έχει ως σύμβολόν του, την ημισέληνον.Μη τυχόν επέρασε και από την σελήνην Τούρκος και την ενέκρωσε;".