Ο "πατέρας" της Ελληνικής Λαογραφίας, καθηγητής Ν. Γ. Πολίτης (1852-1921) σε ένα από τα έργα του με τίτλο "Παραδόσεις" και στο κεφάλαιο "Δράκοντες και όφεις" , γράφει για το "Δρακοντόσκισμα" της Σκοπέλου:
Είναι τώρα καμιά οχτακορσαριά χρόνια, που εφανερώθη οτη Σκοπελο ένα μεγάλο θερίο, ο Δράκος. Κανείς δεν μπορούσε να μείνη στο νησί και από τα άλλλα νησιά έστελναν εκεί για να τους φάει το θεριό όσους καταδίκαζαν σε θάνατο . Αυτούς τους έβγαζαν στην ακρογιαλιά, σε μια θέση που την λένε σήμερα Πάνορμο ή Έλιος. Ο Δράκος που γύριζε όλο το νησί, τους εύρισκε και τους έτρωγε. Αυτό εβάσταξε καμμιά τετρακοσαριά χρόνια. Ύστερα το σκότωσε το θεριό ο Αγιος Ρηγίνος. Όταν έμαθε ο Αγιος με ποιό τρόπο εσπάραζε και έτρωγε το θεριό τους ανθρώπους που τους στέλνανε στο νησί, αποφάσισε να το ξολοθρέψη. Εγράφτηκε λοιπόν ναύτης σε ένα καράβι που πήγαινε καταδικασμένους και εβγήκε μαζί τους και έμεινε στην ξηρά. Εκεί που βγήκε ρώτησε τους άλλους: "Που στο έλεος του Θεού το θεριό;" . Από τότε η θέση εκείνη ωνομάσθη Έλιος.
Τράβηξε λίγο παραπάνω κι απανταίνει το θεριό. Αυτό καθώς τον είδε εφοβήθη κι έφυγε. Ο Αγιος Ρηγίνος το κυνηγά από πίσω και το κατέφτασε στη θέση που από τότε την λένε Δρακοντόσκισμα, στα νότια του νησιού, αναμεταξύ Αγνόντα και Σταφύλου.
Το θεριό πίσω δεν μπορούσε να κόμη γιατί ήταν ο Αγιος, εμπρός ήταν η θάλασσα. Επηδησε λοιπόν στη θαλασσα για να γλυτώση.
Ο βράχος από κει που πήδηξε εσκίτηκε, και είναι ως σήμερα σκισμένος και πολύ στενός. Οι κατάδικοι που ήσαν μαζί με τον Άγιο έμειναν στο νησί, που ήταν ως τότε έρημο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου