Απερρίφθην μετά πολλών επαίνων

               Ο Γεώργιος Σουρής ( 1853-1919 ) , αφού τελείωσε τη βασική εκπαίδευση στο στρατό στη Σύρο , εγκαταστάθηκε στη Ρωσία και εργάστηκε ως υπάλληλος σιτεμπορικού καταστήματος . Επειδή γρήγορα αντιλήφθηκε πως ήταν ακατάλληλος για το εμπόριο , επέστρεψε στην Ελλάδα και γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών . Παράλληλα με την παρακολούθηση των μαθημάτων , για να καλύπτει τα έξοδά του εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε σατιρικά κυρίως περιοδικά της εποχής . Πιεζόμενος από τους συγγενείς του , έδωσε πτυχιακές εξετάσεις , αλλά απορρίφθηκε από τον καθηγητή Δημήτριο Σεμιτέλο στο μάθημα της μετρικής ( Επιστήμη που μελετά τους στιχουργικούς κανόνες και τα σχετικά με την εφαρμογή ) . Μετά την αποτυχία του αυτή , εγκατέλειψε πλέον οριστικά τις πανεπιστημιακές σπουδές .

               Όταν αργότερα ίδρυσε την εβδομαδιαία τετρασέλιδη εφημερίδα ¨Ρωμηός¨ ( 1883 – 1918 ) , ο καθηγητής που στάθηκε η αιτία της απομάκρυνσής του από το Πανεπιστήμιο αποτέλεσε το αγαπημένο του θέμα ¨ Απερρίφθην μετά πολλών επαίνων ¨ , έγραφε πολλές φορές αυτοσαρκαζόμενος ενώ παράλληλα με στίχους καυστικούς – αλλά λεπτούς και άκακους – σατίριζε για όλα τα επόμενα χρόνια τον καθηγητή Δ. Σεμιτέλο .

               Ωστόσο , ο ποιητής , όταν έμαθε για τον θάνατο του διδασκάλου του , 19-12-1898 , αφιέρωσε τους ακόλουθους στίχους :

             ¨Με δάκρυ ραίνομε πικρό ,

              του Σεμιτέλου τον νεκρό .

              Δέξου κι’εμένα , δάσκαλε , να κλάψω τον νεκρό σου .

              Να θυμηθώ παλιά ζωή , μπροστά στο φέρετρό σου .

              Με το μεγάλο το  Σχολειό ,

              στον Δάσκαλό μου τον παλιό ,

              κλίνω τα δυο μου γόνατα , θλιμμένος παραστέκω

               και της σεμνής σοφίας το σεμνό τραγούδι πλέκω .

               Κι αν γέλασα καμιά φορά ,

               τα ράμματα του Φασουλή ,

               δεν  βγαίνουνε φαρμακερά .

               Δεν κρύβουν πάθος και χολή .

                Μούσες θρηνούν περίλυπες και στο δικό σου μνήμα

                κι αν του Ρωμιού σ’επίκρανε περιγελάστρα ρίμα ,

                μα την σοφή σου κορφή την στεφανώνω τώρα ,

                τον μαθητή τον άκακο σαν άκακος συχώρα .

                 Λογοτεχνικές αναζητήσεις – Β.Π.- 18-10-2015