Λακωνική φωνή για το 2017
Του
μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας
Σα μια σειρά
κεράκια αναμένα –
Χρυσά ,
ζεστά , και ζωηρά κεράκια .
Είναι ο
γνωστό ποίημα του Κ.Π.Καβάφη . Γράφτηκε το 1899. Το πρώτο τρίστιχο . Προσωπικά
το θεωρώ μέτριο ποίημα κι αναρωτιέμαι γιατί ο Αλεξανδρινός γέροντας , τόσο
σχολαστικός σ’αυτά τα ζητήματα , το προόρισε για το τελικό του corpus .
Η εικόνα είναι γλυκερή και το σκεπτικό της απροσχημάτιστα ρηχό .
Η περασμένες
μέρες πίσω μένουν ,
μια θλιβερή
γραμμή κεριών σβυσμένων ,
τα πιο κοντά
βγάζουν καπνόν ακόμη ,
κρύα κεριά ,
λυωμένα , και κυρτά .
Πρόκειται για τη δεύτερη στροφή – τετράστιχη αυτή . Η απορία
μου , ωε προς την τακτική του Καβάφη διατηρείται ισχυρή . Τα ¨ Κεριά ¨ ωστόσο
επιμένουν . Στη διαδρομή των χρόνων βρίσκονται σε περίοπτη θέση , εννοώ στα
χείλη πολλών ανθρώπων κι όχι μόνο
αναγνωστών του ποιητή . Έχουν γίνει κοινός τόπος .
Είναι καλό ή
κακό αυτό ; Δεν θα απαντήσω . Είναι πάντως μια καθιέρωση και υποθέτω ότι αυτή
σχετίζεται με το σχήμα παρελθόν – μέλλον . Τα λαμπερά αναμμένα κεριά μπροστά .
Τα λιωμένα που ακόμα καπνίζουν , πίσω .
Η ελπίδα και η νοσταλγία της , εμμέσως . Και φυσικά μια υπόρρητη διάθεση
απολογισμού . Ας το δούμε και έτσι , μέρες που είναι . Κάθε φορά στα τέλη του
χρόνου καταφεύγουμε σε τέτοιου είδους παιχνίδια . Πόσο παιχνίδια είναι ; Οι
Καζαμίες πιθανόν κυκλοφορούν ακόμα . Για το μέλλον .
Η αβεβαιότητα
μας κάνει σκεπτικιστές , επιφυλακτικούς και κατά κάποιον τρόπο προληπτικούς .
Τι θα μας φέρει αυτός ο καινούργιος χρόνος ; Δεν είναι εύκολο να αρθρώσουμε
υποθέσεις . Ούτε να δώσουμε σχήμα στους φόβους μας . Μπορούμε , όμως , να
κάνουμε ευχές . Οι ευχές αφορούν το
μέλλον . Ανωδίνως . Η πλημμύρα των υποσχέσεων και η ευφορία των πλαστών
προσδοκιών . Ήδη έχουμε ασκηθεί στο σπορ εντατικά .
Παρ’όλα αυτά ,
την πιο κοινότοπη ευχή σε όλους .
Αίσιον και
ευτυχές το νέον έτος .
Θανάσης Βαλτινός
, Συγγραφέας , Πρόεδρος Ακαδημίας Αθηνών . Δεκέμβριος 2016 .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου