Στις 27 Φεβρουαρίου 1943 άφηνε
την τελευταία του πνοή
Ο
πολυγραφότερος έλληνας λογοτέχνης και πνευματικός άνθρωπος.
Ποιητής ,
πεζογράφος , θεατρικός συγγραφέας , ιστορικός και κριτικός Κωστής Παλαμάς (
1859 – 1943 ) . Πέθανε σαράντα μέρες μετά τον θάνατο της γυναίκας του, τον
οποίο δεν είχε πληροφορηθεί . Λόγω της άσχημης κατάστασης της υγείας του , οι
γιατροί προτίμησαν να μην τον ενημερώσουν για τον χαμό της συντρόφου του Μαρίας
Βάλβη , την οποία συνάντησε τελικά στους ¨ ουράνιους κήπους ¨ . Η κηδεία του
στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς Αθήνα μετατράπηκε στη μεγαλύτερη και
εντονότερη αντικατοχική εκδήλωση ... Χιλιάδες άνθρωποι τον αποχαιρέτησαν στο Α΄
Νεκροταφείο Αθηνών , τραγουδώντας τον
Εθνικό Ύμνο . Ήταν το μήνυμα της αντοχής του Ελληνικού λαού στην κατοχή και
προμήνυμα της απελευθέρωσης ...
Ένας άλλος Ύμνος , ο
Ολυμπιακός , συνδέει τον Κωστή Παλαμά με τον αθλητισμό ή καλύτερα με το
αθλητικό πνεύμα . Ήταν ο άνθρωπος που έγραψε του στίχους του Ολυμπιακού Ύμνου
και τον οποίον επένδυσε με τη μουσική του ο Κερκυραίος μουσουργός Σπυρίδων
Σαμάρας . Μέχρι σήμερα οι στίχοι του Κωστή Παλαμά δονούν την ατμόσφαιρα στην
τελετή έναρξης κάθε Ολυμπιάδας , και συγκλονίζουν με τα μηνύματά τους . Την
ίδια στιγμή οι απανταχού Έλληνες νιώθουν περήφανοι για το δημιούργημα του Κωστή
Παλαμά , το οποίο τραγουδούν στην ελληνική γλώσσα όλοι οι λαοί του κόσμου ...
¨ Αρχαίο
πνεύμα αθάνατο , αγνέ πατέρα ,
του ωραίου , του μεγάλου και τ’αληθινού .
Κατέβα , φανερώσου κι άστραψε εδώ πέρα
στη δόξα της δικής σου γης και τ’ουρανού .
Στο δρόμο και στο πάλεμα και στο λιθάρι ,
στων ευγενών αγώνων λάμψε την ορμή
και με το αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρι
και σιδερένιο πλάσε και άξιο το κορμί .
Κάμποι , βουνά και θάλασσες φέγγουνε μαζί
σου ,
σαν ένας λευκοπόρφυρος μέγας ναός
και τρέχει στο ναό εδώ προσκυνητής σου ,
Αρχαίο Πνεύμα αθάνατο , κάθε λαός ¨ .
Την έναρξη των Αγώνων κήρυξε ο
Βασιλιάς Γεώργιος στο Παναθηναϊκό Στάδιο με δεκαεπτά λέξεις : ¨ Κηρύττω την
έναρξιν των πρώτων εν Αθήναις Ολυμπιακών Αγώνων . Ζήτω το Έθνος ! Ζήτω ο
Ελληνικός λαός ! ...
Από το 1912 και στην κάθε
επομένη διοργάνωση των Αγώνων ο Ύμνος ήταν διαφορετικός , αφού η εκάστοτε
διοργανώτρια χώρα αναλάμβανε τη σύνθεση νέου Ύμνου . Τελικά από τους
Ολυμπιακούς της Ρώμης , έτος 1960 , η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή απεφάσισε να
επιστρέψει οριστικά στο Ύμνο του Κωστή Παλαμά και Σπυρίδωνα Σαμάρα , που
συγκλονίζει σήμερα και αύριο και για πάντα ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου