Πριν από χρόνια, ένας Ανδριώτης καπετάνιος, όταν κατάλαβε, πως από αγιάτρευτη αρρώστια θα τον κονταροχτηπούσε γρήγορα η ρομφαία του θανάτου, έβαλε τα καλά του και βγήκε στο δρόμο.
ματιές ζερβά, δεξιά σε τοπία του σπιτιού του, περπάτησε μεχρι που έφθασε σ’έναν απόκρημνο γκρεμό.
Aπό εκεί κοίταξε μπροστά του για κάμποσο τη θάλασσα, ¨βούτηξε¨ και πρέπει να κολύμπησε ,λένε, για να βρεθεί νεκρός πια,από το νησί του, τη Σέριφο.
καπετάνιος αγαπούσε τη θάλασσα και είχε την πολυτέλεια να διαλέξει το τέλος που του ταίριαζε.
¨΄εξοδο¨ δια θαλάσσης. Διάλεξε το ¨ευ θνήκειν¨,ισάξιον του με το¨ευ ζην¨, που χαραχτήριζε καθε μέρα της ύπαρξής του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου