Έναν νέο άνθρωπο οραματίζεται ...

Ήταν το έτος 1906. Η Ελλάδα μας βρίσκεται στην πιο δεινή οικονομική θέση. Ο άτυχος Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897, άφησε στη χώρα μας φτώχεια, χρέη και ερείπια. ΄Ολα μαύρα στο ορίζοντα. Ελπίδα από πουθενά.

τον καιρό ο ποιητής Γεώργιος Στρατήγης, έγραψε ένα προφητικό ποίημα με τίτλο ¨Στον Άγνωστο...¨, που δημοσιεύτηκε στην ¨ΕΣΤΙΑ¨ της 25ης Μαρτίου 1906.

Τα χρόνια που ακολούθησαν επιβεβαίωσαν την προφητικότητα του ποιητή. Ο ¨΄Αγνωστος¨ που οραματιζόταν ήρθε με την επανάσταση στο Γουδί το 1909, και ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο μεγάλος αναμορφωτής, ο πολιτικός που διπλασίασε την Ελλάδα.

Άγνωστο...¨
Όλοι γυρίζουν σήμερα σε χρόνια περασμένα
Κι απ’ τους νεκρούς οι ζωντανοί γυρεύουν λίγο φως .
Μόνος εγώ στου μέλλοντος ζητώ τα σκότη εσένα Εσένα,
Σ’ εσέ, Παράκλητε, πετά ο πόθος μου ο κρυφός ! ...
Ήρθες ; Θαρθείς ; Γεννήθηκες ; Θα γεννηθείς μια μέρα,
Για να σε προσκυνήσουμε σαν άγνωστο θεό,
Και μια του λόγου σου αστραπή στον μαύρο μας αιθέρα
Να φέρει μες το δρόμο του τον έρμο αυτό λαό ;
Ποια, Δυνατέ, την κούνια σου πόλη ή χωριό σου κρύβει ;
Και ποιός κομήτης πάνω σου γέρνει χρυσά μαλλιά ;
Μήπως παλάτι σε γεννά ; Μη λάμπεις σε καλύβι ;
Μη ζεις σε δάσος, σε βουνό ή στην ακρογιαλιά ; ...
Θαρθείς ! ...Με μυστικούς παλμούς, Νυμφίε, σε προσμένει,
Νύχτα και μέρα μια θεά : του Γένους η φωνή,
Κι η λύρα μου, που φλόγα της προφητική θερμαίνει,
Σε προμαντεύει , ελπίδα μου και μόνη παντοχή !
Έλα τρανέ κι ηρθ’η στιγμή ! Στον ουρανό μας πάνω,
Κάποιο σημάδι καρτερώ και μαντική φωνή,
Μέσ’ απ’ το στήθος μου βαθιά μου λέει – δε θα πεθάνω
Πριν ο προφήτης- αρχηγός του Γένους μου φανεί ...