Τροβαδούρος της αμφισβήτησης(Νικόλας Άσιμος)

Συμπληρώνονται στις 17 Μαρτίου 2009 είκοσι ένα χρόνια από τη μέρα που ο Νικόλας Άσιμος (1949-1988), ¨΄εφυγε¨ από τη ζωή, με τραγικό τρόπο.

Ήταν εκφραστής της έννοιας ¨μοναχικός τροβαδούρος της αμφισβήτησης¨ και δεν είναι τυχαίο, που οι νεότερες γενιές δεν αδιαφόρησαν για τα τραγούδια του. Και μόνο αυτό, μας κάνει να σκεπτόμαστε αυτόν το μοναχικό τραγουδοποιό.

Τα τραγούδια του έγιναν διάσημα μετά τον θανατό του και η εταιρία δίσκων όσο τον αγνοούσε εν ζωή, τόσο τον ¨αξιοποίησε¨ μετά θάνατον …Δεν είναι ο μοναδικός εξάλλου , που οι εταιρίες τον ¨ανακάλυψαν¨ και τον ¨αγάπησαν¨ ξαφνικά. Το ίδιο συνέβη με τον Παύλο Σιδηρόπουλο, που και αυτός είχε μία σχεδόν παράλληλη πορεία, όπως και τον Δημήτρη Λάγιο, που όμως δεν είχε η ζωή του τα κοινά στοιχεία με τους προαναφερόμενους …

Η περίπτωση του Νικόλα Άσιμου, είναι εκείνη ενός επαναστατημένου, εν δυνάμει ποιητή. Είναι και εκείνη του ευαίσθητου πολίτη, που νιώθει να το συμπιέζει και να τον καταστρέφει το ¨Σύστημα¨ και η απάνθρωπη οργάνωσή του. Είναι η περίπτωση του ανθρώπου, που έγινε ο ίδιος ολοκαύτωμα και αυτοκαταστράφηκε, μη αντέχοντας συγκεκριμένο τρόπο ζωής και συγχρόνως αρνούμενος να επικοινωνήσει συλλογικά για την ανατροπή αυτού του ¨Συστήματος¨. Περιθωριοποιήθηκε και κλείστηκε στα ¨δικά του τείχη¨ διανύοντας μοναχική, σύντομη και σκληρή ζωή μόλις 39 χρόνων.

Tα τραγούδια του σκοτεινά, με σαρκαστική και ειρωνική διάθεση, πάντα με κριτική ματιά, επιθετικός και με παράπονο προς τον έξω κόσμο, στοιχειοθετούν υλικό με έντονο κοινωνικό και πολιτικό ενδιαφέρον.

Το 1987 κατηγορήθηκε άδικα για το βιασμό κοπέλας και οδηγήθηκε σε ψυχιατρείο φυλακής. Το γεγονός αυτό είχε σημαντικές συνέπειες στη ψυχολογία του και στις 17-3-1988 κρεμάστηκε στο σπίτι του βάζοντας τέλος στη ζωή του.

Ένα από τα πολλά τραγούδια που έγραψε ο Άσιμος είναι ¨Ο μπαγάσας¨, που το τραγούδησε με επιτυχία ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου :
¨Αφήνω πίσω τις αγορές και τα παζάρια,
θέλω να τρέξω στις καλαμιές και τα λιβάδια,
να ξαναγίνω καβαλάρης και ξαναέλα να με πάρεις ουρανέ,
για δεν υπήρξα κατεργάρης και τη χρειάζομαι τη χάρη σου μωρέ.
Ρε μπαγάσα ! Περνάς καλά κει πάνω,
μιαν ανάσα , γυρεύω για να γιάνω,
δεν το πιστεύω να με χλευάζεις,
σαν σε χαζεύω δεν χαμπαριάζεις.
Πρότεινε μου κάποια λύση,
δεν θα σου παρα-κοστήσει.
Και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν,
για τον χαμένο μου αγώνα,
που τ’αστεράκια μείναν μόνα και τον κλαιν .
Αφήνω πίσω το σαματά και τους ανθρώπους,
εχω χορτάσει κατραπακιές και ψάχνω τρόπους,
πώς να ξεφύγω από τη μοίρα
κι έχω μέσα μου πλημμύρα ουρανέ,
για δεν υπήρξα κατεργάρης
και θα το θες να με φλερτάρεις γαλανέ.
Ρε μπαγάσα ! Περνάς καλά εκεί πάνω,
κάνε πάσα καμιά ματιά και χάμω,
κει που κοιμάσαι και αρμενίζεις
ξάφνου αστράφτεις και μπουμπουνίζεις.
και ότι σούρθει κατεβάζεις,
μη θαρρείς πως με τρομάζεις,
γιατί σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια και ρεφρέν,
για τον χαμένο μου αγώνα,
που τ’αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν ¨.