Τις γιορτές τούτες, που έρχονται, θα τις περάσουμε παρέα, με ένα καινούργιο μέλος της οικογένειας. Δεν είναι άνθρωπος. Είναι μηχάνημα . Δεν έχει καρδιά, ούτε φωνή να μιλήσει. Η παρουσία του, όμως, ¨λέει πολλά¨. Πρόκειται για ένα LAP-TOP , που εδώ και τρεις μήνες ¨εισέβαλε¨στο σπίτι μας.
Από καιρό σκόπευα να πάρω έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή. Την τελευταία στιγμή ανέβαλα την απόκτηση. Ώσπου, ο γιος μας Πέτρος μας έφερε από την Αθήνα το δικό του κομπιούτερ, το οποίο αντικατέστησε με νεότερο μοντέλο.
Έχοντας λίγες γνώσεις χρήσης υπολογιστή, από την εργασία μου στους Μύλους Λούλη, δεν γνώριζα ¨πολλά πράγματα¨. Έπρεπε ν’άρχίσω από μηδενική βάση. Είχα θέληση και όρεξη να μάθω για τους υπολογιστές. Βρέθηκε ο πρώτος δάσκαλος. Ήταν ο ανεψιός μου Χρήστος Αμοργιανιώτης, χημικός. Με διάθεση, υπομονή και μεταδοτικότητα, ο Χρήστος, μου έκανε τα πρώτα δέκα μαθήματα. Κάθε μέρα μάθαινα κάτι το καινούργιο. Έτσι το ενδιαφέρον μου για μάθηση μεγάλωνε. Ήταν όμως, τόσα πολλά τα φροντιστηριακά ακούσματα , που ήταν αδύνατον να τα αφομοιώσω επακριβώς. Το ευχάριστο ήταν ότι ξεκίνησα και πήγαινα καλά.
Σε μια σύντομη παραμονή του στο Βόλο, ο Πέτρος άρχισε με το δικό του τρόπο να μου κάνει την εισαγωγή στον κόσμο των κομπιούτερς. Του είπα τι γνώριζα, τι έμαθα, κοντά στο Χρήστο. Αντί απάντησης μου ζήτησε δέκα κόλλες χαρτί Α4. Αρχίζοντας το μάθημα στον υπολογιστή, έγραφε συγχρόνως στην κόλλα αυτά που δίδασκε. Έτσι με βήματα σταθερά και ακλόνητα και με βάση το χειρόγραφο αρχείο που άρχισε να δημιουργείται ,μετά από κάθε μάθημα είχα για βοήθεια τις σημειώσεις, στις επαναλήψεις που έκανα μόνος μου. Με τον τρόπο αυτό εμπέδωνα τη γνώση μου πάνω σε κάθε μάθημα.
Το σύστημα των σημειώσεων με βόλευε και το συνέχισα. Οι απορίες και τα προβλήματα καθημερινά. Αμέσως τηλέφωνο στην Αθήνα, στον Πέτρο και τον Γιώργο, τον άντρα της αδελφής μου Τασούλας. Στάθηκα τυχερός. Μου έλυναν όλα τα προβλήματα. Συνέχισα να καταγράφω ό,τι μαθαίνω, με αποτέλεσμα να κατέχω σήμερα 23 σελίδες με οδηγίες χρήσης κομπιούτερς.
Ο Πέτρος πάντα βιαστικός. Μου τοποθέτησε κάμερα και μικρόφωνο και έτσι κάθε βράδυ μέσω του Σκάϊπ έχουμε ζωντανή συνδιάλεξη εγώ, ο Πέτρος και ο Γιώργος. Η τεχνολογία στο μεγαλείο της. Να έχεις εικόνα και ήχο με το δικό σου άνθρωπο, από τη μια άκρη του κόσμου μέχρι την άλλη.
Μετά ένα μήνα άρχισα να γράφω κείμενα, να στέλνω και να παίρνω μηνύματα. Έτσι ανταλλάσσουμε μηνύματα με τη βαφτισιμιά μου Κατερίνα, που είναι Πρόξενος στο Νέο Δελχί της Ινδίας και με τον εξάδελφό μου Γιώργο, που κατοικεί στο Λονδίνο. Περιττεύει να πω, ότι τα ηλεκτρονικά μηνύματα με Αθήνα σε καθημερινή βάση ¨δινουν και παίρνουν¨.
Δεν έγραψα τίποτε για τις υπηρεσίες, που προσφέρει ο κάθε υπολογιστής.Ο χρήστης είναι ο ¨παγκόσμιος πολίτης¨ και το διαδίκτυο μια ¨παγκόσμια βιβλιοθήκη μέσα στο σπίτι μας. Ό,τι θέλω το βρίσκω μέσω του υπολογιστού μου. Δεν έχω την ανάγκη να ανοίγω βιβλία, να προσφεύγω σε βιβλιοθήκες. Με το πάτημα ενός πλήκτρου έχω τα πάντα στην οθόνη, μπροστά μου. Και μαθαίνω, μαθαίνω πολλά που δεν γνώριζα. Οι γνώσεις δεν τελειώνουν ποτέ.
Αργά κάθε βράδυ, στις ατέλειωτες ώρες της μοναξιάς, δεν είμαι μόνος. Έχω τον φίλο μου. Τον πιστό μου φίλο. Τον φίλο που δεν θα με προδώσει ποτέ. Είναι ο προσωπικός υπολογιστής μου, που μου κρατά συντροφιά, που με ενημερώνει και με ψυχαγωγεί.
Είναι τόσα πολλά στον σημερινό κόσμο που δεν γνωρίζουμε. Η επιστήμη της Πληροφορικής μας προσφέρει απεριόριστες δυνατότητες μάθησης. Γι’αυτό και δεν βιάζομαι. Είναι κέρδος ό,τι αποκομίζω, κάθε μέρα, και αυτό μου δίνει αισιοδοξία και κουράγιο στη ζωή.
Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος 12-12-2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου