Στον άγνωστο

Έναν άγνωστο φωτισμένο ηγήτορα, που να πραγματώνει τους Εθνικούς Οραματισμούς, ζητούσε με το εμπνευσμένο και προφητικό ποίημα του, που το δημοσίευσε στην "Εστία" της 25ης Μαρτίου 1906, ο ποιητής Γεώργιος Στρατήγης.

Και ήρθε ο μεγάλος άνδρας: Ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που τον έφεραν οι επαναστάτες στο Γουδί, το 1909. Από το 1910 άλλαζε η μοίρα της νεωτέρας Ελλάδος:

Στον άγνωστο...Όλοι γυρίζουν σήμερα σε χρόνια περασμένα, Κι' απ' τους νεκρούς οι ζωντανοί γυρεύουν λίγο φως.Μόνος εγώ στου μέλλοντος ζητώ τα σκότη Εσένα, Σ' εσέ, παράκλητε, πετά ο πόθος μου ο κρυφός!...Ήρθες; Θάρθης; Γεννήθηκες; θα γεννηθείς μια μέρα, Για να σε προσκυνήσουμε σαν άγνωστο θεό, Και μια του λόγου σου αστραπή στον μαύρο μας αιθέρα, Να φέρη μεσ' στο δρόμο του τον έρμο αυτό λαό. Ποια, Δυνατέ, την κούνια σου πόλη ή χωριό σου κρύβει; Και ποιος κομήτης, πάνω σου γέρνει χρυσά μαλλιά; Μήπως παλάτι σε γεννά; Μη Λάμπης σε καλύβι; Μη ζης σε δάσος, σε βουνό ή στην ακρογιαλιά;.... Θάρθης !... Με μυστικούς παλμούς, Νυμφίε, σε προσμένη, Νύχτα και μέρα, μια θεά: του Γένους η ψυχή. Κι' η λύρα μου, που φλόγα της προφητική θερμαίνει, Σε προμαντεύει, ελπίδα μου και μόνη παντοχή! Έλα τρανέ κι' ηρθ' η στιγμή! Στον ουρανό μας πάνω, Κάποιο τραγούδι καρτερώ, και μαντική φωνή. Μέσα απ' το στήθος μου βαθειά μου λέει - δε θα πεθάνω πριν ο προφήτης - αρχηγός του Γένους μου φανή...