Ζούμε αφόρητες καταστάσεις ...

 

                                         Ζούμε αφόρητες καταστάσεις …                      

                   Περπατώ και είναι αυτή η μόνη μου αίσθηση , ότι κάτι κάνω ,       

ένα χρόνο τώρα κλεισμένος στη ¨ φυσούνα ¨, χτυπάω πλήκτρα , πότε σε      

ματζόρε , πότε σε λαμινόρε … Άνοιξε – κλείσε κουράστηκαν τα χέρια μου ,     

πιάστηκαν τα δάκτυλά μου . Κι έρχεται το Πάσχα … Πέρυσι το είδα σαν μια      

γραφικότητα . Πάσχα στη … βεράντα , με παϊδάκια , τζατζίκι και λίγα κόκκινα  

αβγά , μη βράζεις πολλά ποιος θα τα φάει , δυο μας θάμαστε .              

                  Παρ΄το σαν εμπειρία που αξίζει να ζήσει κανείς . Δες ρε παιδάκι μου        

σαν μια πολύτιμη ανάμνηση από τα περίεργα που μπορούν να συμβούν στη ζωή .          

Μα φέτος  το λέω δεν θα το αντέξω . Μέχρι που άρχισα να επιθυμώ τους συγγενείς    

μου , αλλοτινές συνάξεις και γλέντια που κάναμε όλοι μαζί , τέτοιες μέρες.       

                 Απόχτησα , στο μεταξύ μια περίεργη σχέση με το χρόνο , που άρχισε να τρέχει     

αντίστροφα . Πόσες ευτυχισμένες Πασχαλιές μας μένουν ακόμη . Και ποια Καλοκαίρια .      

Γιατί , να έφτασαν κιόλας τα¨ ήντα φεύγα ¨, τι νομίζεις , στατιστικώς θα αρχίσουν   τα     

προβλήματα υγείας . Αν είναι να πας στη Σαντορίνη κουβαλώντας μαζί σου ένα νεσεσέρ   

γεμάτο χάπια , κάτσε καλύτερα στα αβγά σου , να πίνεις τίλιο και χαμόμηλο . Οι βότκες     

θέλουν γερό στομάχι και χαμηλή αρτηριακή πίεση . Το μεγαλύτερο κακό με την πανδημία   

είναι που σου κλέβει χρόνο . Δεν τον δανείζεται για να σου τον επιστρέψει . Άλλοι πέρασαν    

χειρότερα δεν αντιλέγω . Δεν ήταν χαμένα  χρόνια , τα χρόνια εκείνα της Κατοχής ; Μόνο      

την πείνα βάλε , γιατί γκρινιάζεις που κλείνουν τα σούπερ μάρκετ στις 8 . Δεν ήταν χαμένα   

τα χρόνια της Κατοχής ; Και σκέψου να ήσουν και αριστερός και να σε κυνηγάνε μετά  από   

Βουνό σε βουνό , πριν βρεθείς δίχως να το καταλάβεις στα Γκούλακ της Τασκένδης  . 

Να αναρωτιέσαι  για ποια οράματα και ποια ιδανικά έχασες τόσο    χρόνο .                

                   Αλλά σκοτίστηκα και πάλι με τους παλιούς , εμείς τι κάνουμε είναι το θέμα .  Οι           

εμβολιασμοί προχωρούν ηλικιακά και κάνουμε σιγά-σιγά ένα ¨τείχος¨ ανοσίας . Σαν άλλοι  

Έκτορες θα υπερασπίζουμε το ¨τείχος και θα παλαίψουμε με τον καλλίμορφο Αχιλλέα    .      

Δεν είναι καιρός για άσκοπους ηρωισμούς , οι Όμηροι ας βρουν άλλους ήρωες να θυσιάσουν     

και μετά να τους θρηνήσουν . Τον δάσκαλο Χείρωνα θα πάω να  συναντήσω , που ήταν γιατρός            

στη Βοτανική και στα Ματζούνια .               

                    Μετά ουζάκια στην Αγριά ,  θα συνεχίσω Τρίκερι με στάση στη Μηλίνα  . Εκεί θα γευτώ       

τις νοστιμιές από το καλό λιαστό Τρικεριώτικο χταπόδι  .    

                   Ήρθε το απόγευμα . ΄Αρχισε να νυχτώνει . Το μικρό σεργιάνι τέλειωσε . Χαλαρώσαμε      

για λίγες ώρες . Ξεχάσαμε τον εφιάλτη του Κορονοϊού . Αύριο ξανά πάλι με τις αγωνίες και τις    

ταλαιπωρίες της καθημερινότητας .

                  Β.Π. –Βόλος 25-4-2021           .