Περί γλώσσας ο λόγος

               Στα χρόνια του μεσοπολέμου , αλλά και μετά τον πόλεμο , τότε που δεν υπήρχαν ραδιόφωνο , τηλεόραση , υπολογιστές, μεγάλη σημασία δίνονταν στον γραπτό λόγο . Όλο το βάρος της πληροφόρησης έπεφτε στις πλάτες των εφημερίδων και των περιοδικών εντύπων . Από εκεί το κοινό επληροφορείτο για την τοπική και διεθνή επικαιρότητα .

              Ένα γραπτό κείμενο έχει ιδιαίτερη αξία , από ένα κείμενο που ακούγεται από τα ερτζιανά κύματα του ραδιοφώνου ή από τις οθόνες της τηλεόρασης . Ο λόγος απλός . Αυτό το δημοσίευμα στην εφημερίδα , μένει , ενώ αυτό που μεταδίδεται στον αέρα από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση φεύγει και χάνεται . Έτσι ένα λάθος,ένα ¨ μαργαριτάρι ¨ στην εφημερίδα σχολιάζεται από έναν παρατηρητικό αναγνώστη , ενώ η ίδια περίπτωση στο ραδιόφωνο και στη τηλεόραση , φεύγει και χάνεται .

               Πριν από την Μεταρρύθμιση της γλώσσας από την καθαρεύουσα στη δημοτική ,   Υπουργός Παιδείας Γεώργιος Ράλλης  το 1976 , οι κανόνες της Γραμματικής και Συντακτικού ετηρούντο ως κόρη οφθαλμού . Σήμερα , με τη Δημοτική , ο καθένας γράφει όπως του έρθει . Μια λέξη με την ίδια έννοια , την συναντάμε με διαφορετικά γράμματα , σε δύο και τρεις εκδοχές , όπως π.χ. τραίνο , τρένο , αυγό αβγό κ.λ.π.  Και αυτό δεν μας πειράζει , δεν είναι λάθος , είναι φυσιολογικό .

               Τώρα που γράφω τούτες τις γραμμές ήρθαν στη μνήμη μου δύο χαριτωμένα περιστατικά , που συνέβησαν αρκετές δεκαετίες πριν και που έχουν να κάνουν με την ¨ταλαιπωρημένη¨ γλώσσα μας .

             ¨Σε χωριό της ορεινής Θεσσαλίας συνέβη κάποτε το εξής περιστατικό : Ένας βράχος αποκολλήθηκε από έναν ορεινό όγκο και σκότωσε μια κατσίκα .

               Ο τοπικός αστυνόμος-ενωματάρχης , της ολίγης αναγνώσεως και γραφής ενημέρωσε αμέσως την Αστυνομικήν Διοίκησιν ,για το συμβάν , με το εξής τηλεγράφημα :

              - Λίθος καταπεσών εφόνευσε εξ ( Αντί του ορθού αιξ ) .

               Η απάντηση της Διοίκησης :

               -Αναφέρατε ονομαστικώς τα θύματα .

               Το δεύτερον περιστατικό συνέβη με έναν νέον που πήγε να ζητήσει δουλειά σε μια εταιρεία . Του έδωσαν έντυπη αίτηση να τη συμπληρώσει με τα στοιχεία της αστυνομικής του ταυτότητας . Έχει στο τέλος η κάθε αίτηση την λέξη : Ο αιτών , όπου υπογράφει ο ενδιαφερόμενος .

               Αφού συμπλήρωσε την αίτηση , ο φέρελπις νέος , έγραψε κάτω από τη λέξη Αιτών τον αριθμό 23 . Προφανώς με την αγραμματοσύνην που τον ¨ έδερνε ¨ , πέρασε το Αιτών για τα είκοσι τρία χρόνια της ηλικίας του .

 

Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος 25/4/2016