Ο βασιλιάς των παιγνιδιών

               Τίποτα δεν άλλαξε . Οι παλιοί τα λένε και σήμερα Καφενεία.

Οι νέοι τα λένε  ¨ Καφέ ¨ ή Καφετέριες .

               Είναι οι χώροι που ¨ περνάνε την ώρα τους ¨ οι νεοέλληνες . Κάθε μέρα , είναι αδύνατον , να μην περάσουν , έστω και για λίγο , να δώσουν την παρουσία τους και μετά να συνεχίσουν το πρόγραμμά τους .

               Η πατρότητα του καφενείου ανήκει στους Πέρσες και στους Τούρκους . Από την εποχή του Όθωνα φύτρωσαν στην Ελλάδα τα πρώτα καφενεία . Στην αρχή πρόσφεραν μόνο καφέ . Στη συνέχεια εμπλουτίστηκαν με το Σκάκι , την Τράπουλα και το Τάβλι .

               Από τα παιγνίδια το Τάβλι πρυτανεύει . Είναι ο βασιλιάς των παιγνιδιών . Ρίγη συγκίνησης και ακουστικής πανδαισίας διεγείρουν τους ταβλαδόρους . Οι δύο διάστικτοι κύβοι καθώς κατρακυλούν στο τερέν του ταβλιού , επισύρουν τέσσερα εναγώνια μάτια . Προσδοκούν το θεμιτό αποτέλεσμα . Και τότε προκαλείται ανακούφιση ή εκνευρισμός . Παίκτες και ταβλοθεατές εκρήγνυνται σε αντικρουόμενα ξεφωνητά .

                 Θυμάμαι τα παλιά καφενεία της Αθήνας , του Ζαχαράτου , του Γαμβέτα και άλλα . Ήταν στέκια Πολιτικών , Πνευματικών , Καλλιτεχνών . Τα καφενεία των χωριών της επαρχίας , που μετατρέπονταν σε θέατρα , όταν  ¨ μπουλούκια ¨ θιάσων έρχονταν από την Αθήνα για να μας παίξουν το  ¨ Αγαπητικό της βοσκοπούλας¨ την ¨ Γκόλφω ¨ τον ¨ Όθωνα και Αμαλία ¨.

              Αλλά η πιο όμορφη ανάμνηση από το παλιό καφενείο ήταν εκείνος ο αχνιστός καφές μέσα από τη χόβολη . Είχε εκείνη τη γεύση , εκείνο το άρωμα , που σπάνια σήμερα συναντάμε . 

              Παλιό καφενείο , πόσο μας λείπεις ...

 

              Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος 2/3/2016