Σκηνές από μια συνάντηση

               Εκείνη νέα , όλο νιάτα . Εκείνος κάποιας ηλικίας , καλοστεκούμενος , γκριζομάλλης . 

               Συναντήθηκαν στο καθορισμένο ραντεβού . Ένας θιασώτης της πλατείας σχολιάζει :

            ¨ Νέα παρουσία , ξανθή , ψηλή , καλλίγραμμη , ντυμένη σπορ . Παλαιάς ¨κοπής¨ ο μεσήλικας , με ψαρά μαλλιά , γυαλιά , ντυμένος κλασικά , είχε σηκωθεί σχεδόν στις μύτες των καλογυαλισμένων παπουτσιών του , προκειμένου να φτάσει την αρκετά ψηλότερη συνοδό του και τη φιλούσε με πάθος στα χείλη . Το ζευγάρι ήταν αγκαλιασμένο σφιχτά , εκείνος της χάιδευε τρυφερά τα μαλλιά . Εκείνη τον είχε αγκαλιάσει από τη μέση και καθώς ήταν ψηλότερη , έμοιαζε σαν να τον κανάκευε , σαν να αγκάλιαζε έναν νεότερό της άνδρα .

             Στάθηκα να τους χαζεύω . Με παρεξένεψε ένα φιλί με τόσο πάθος , σε δημόσια θέα . Ένα φιλί όχι δοσμένο από δύο νέα παιδιά , όπως συμβαίνει σε πολλά σημεία της πόλης , σε εισόδους πολυκατοικιών , σε παγκάκια , σε καθίσματα υπαιθρίων καφενείων , ακόμη και στα μέσα συγκοινωνίας , καθώς οι νεανική ορμή , ο νεανικός έρωτας , δεν υπολογίζει ¨ τι θα πει ο κόσμος ¨ .

             Εδώ , όμως , δεν είχαμε τέτοιο ζευγάρι . Eκείνος έχει περάσει κατά πολύ τα πρώτα  ¨ ήντα ¨ , ενώ η περτεναίρ ήταν αμφίβολο αν πλησίαζε τα πρώτα ¨ άντα ¨ και καθώς από το μυαλό μου περνούσαν όλες αυτές οι σκέψεις , έξω γύρω μου ο κόσμος περνούσε σκυθρωπός και αγέλαστος , αδιάφοροι εκείνοι συνέχιζαν το ζεστό , παθιασμένο φιλί τους . 

            Συνέχισε το δρόμο του , μετά από αυτά που είδε , ο συντηρητικός φίλος μας . Έκανε τον σταυρό και είπε μέσα του ¨ μη χειρότερα ¨ .

 

           Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος 18/12/2015