Δεν υπάρχουν γεράματα

               Κατέβηκε στο Βόλο από την Θεσσαλονίκη . Είχα χρόνια να το δω . Φίλος από τα παλιά . Συμμαθητής στο Γυμνάσιο , μαζί στο στρατό , της ίδιας ηλικίας , γείτονες .

               Συναντηθήκαμε σ’ένα καλό κεντρικό τσιπουράδικο μερικοί από τους φίλους της παλιάς παρέας . Όσοι βρεθήκαμε στην έκτακτη αυτή σύναξη ,  περάσαμε όμορφες ώρες μεταφέροντας μνήμες και αναμνήσεις από τα χρόνια της νιότης μας .

               Όλοι παραδεχθήκαμε ότι η χρυσή δεκαετία που περάσαμε ήταν αυτή του 1960-1970 , τότε που νέοι , ελεύθεροι , ωραίοι και άνετοι είχαμε ¨ όλο τον κόσμο ¨ στα χέρια μας , τότε που δεν θέλαμε ποτέ να ξημερώσει . Με τις παρέες μας , με τα κρασάκια μας , με τα πάρτι μας , με τις φιλενάδες μας , με τα όλα μας . Έτσι είχαν τα πράγματα τότε . Γιατί άν είναι νέος ο άνθρωπος , κάτω από τα τριάντα , τίποτε δεν λογαριάζει και όλος ο κόσμος είναι δικός του . Ελεύθεροι από οικογενειακές υποχρεώσεις ακολουθούσαμε ο καθένας τον δρόμο της επαγγελματικής αποκατάστασης σύμφωνα με τους στόχους που είχε χαράξει ο καθένας μας .

               Και μετά ήρθαν χρόνια τα δύσκολα . Δημιουργήσαμε οικογένειες με παιδιά και με μεγάλες ευθύνες .

               Οι δεκαετίες του βίου μας κύλησαν γρήγορα , χωρίς να το καταλάβουμε και σήμερα είμαστε παππούδες  με εγγόνια και είναι σαν να ζούμε μέσα σ’ένα μεγάλο όνειρο . Σταθήκαμε τυχεροίστη ζωή.

Αν κοιτάξουμε γύρω μας και μετρήσουμε πόσοι συνομήλικοι και συμμαθητές ¨έφυγαν¨ από τη ζωή , τότε θα δούμε το ¨Δώρο Ζωής¨,που μας δίνει ακόμη και σήμερα ο Θεός με το να έχουμε υγεία και να λειτουργούμε μέσα στη κοινωνία .

                Σε εκείνη τη μεσημεριάτικη σύναξη των φίλων , όπως παλιά , την προεδρία και τον πρώτο λόγο είχε ο Αντώνης :

• -         Δεν υπάρχουν γέροι δεν υπάρχουν γεράματα . Το έλεγε και το ξανάλεγε ο φίλος Αντώνης . Σημασία έχει το πως αισθάνεται ο καθένας . Το πως σκέπτεται . Και το παν είναι η αισιοδοξία για το αύριο . Να τα βλέπουμε όλα να πηγαίνουν σε μια επιτυχή κατάληξη .
• -         Παίρνει  παράδειγμα από τον εαυτό του . Γρήγορα ο ίδιος
  κατάλαβε ότι ήταν ένα ¨καράβι¨ για μεγάλες θάλασσες και ότι μέσα στο Βόλο ασφυκτιούσε . Ήθελε μια ¨ανοιχτή¨θάλασσα και αυτή τη βρήκε στην αγορά της Θεσσαλονίκης . Ξεκίνησε σαν στέλεχος εταιρίας εξαγωγής καπνών και στη συνέχεια στέλεχος εξαγωγικής εταιρίας κατασκευής ενδυμάτων . Πήγαν καλά οι δουλειές του και τα κέρδη του τα επένδυσε σε ακίνητα . Σήμερα αποκατεστημένος οικονομικά βρίσκεται κοντά στην οικογένεια και στα τρία παιδιά του . 
                 Σύνθημά του ο άνθρωπος να στέκεται πάντοτε όρθιος . Να μη το βάζει κάτω . Να παλεύει με τα δύσκολα και να νικά .
                 Είμαστε εβδομηνταπεντάρηδες , είπε . Το μέλλον μας ανήκει . Έχουμε μπροστά μας να ζήσουμε άλλα 25 χρόνια . 
                     Το ¨τραπέζι¨ τέλειωσε . Περάσαμε καλά . Όχι τόσο από τους νόστιμους μεζέδες , όσο από τα λόγια του Αντώνη . Μας έδωσε κουράγιο . Μας έδωσε αισιοδοξία για τη συνέχεια ...
   
                      Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος 22/10/2015      .