Ένα παιδί φωνάζει έξω απ’ το
κουρείο μιας μικρής πόλης του Τέξας : ¨ Θείε Τζον , Θείε Τζον , το σπίτι σας
καίγεται . Ο θείος Τζον πετιέται έξω απ’ το κουρείο , με τις σαπουνάδες στο
πρόσωπο και τρέχει σαν τρελός . Τρέχοντας σκέφτεται : ¨ Μα εγώ δεν έχω σπίτι ,
ούτε είμαι ο Θείο Τζον ¨ .
Είμαστε ένα είδος ¨ Θείου Τζον
¨ στο Τέξας ή κάποιου συφοριασμένου των ¨Τρώων¨ του Καβάφη , που κομμάτι
παίρνουμε θάρρος επάνω στα τείχη της Τροίας , αλλά μόλις δούμε τον Αχιλλέα ,
αρχίζουμε τους θρήνους .
Αφορμή για τις παραπάνω
σκέψεις , οι εκλογές της περασμένης Κυριακής . Όλοι έτρεχαν . Με αυτοκίνητα ,
με παντός είδους τροχοφόρα , πεζοί , για να ψηφίσουν , με την ελπίδα , να
έρθουν καλύτερες μέρες .
Η ελπίδα που ¨πάντα πεθαίνει
τελευταία ¨ , αυτή μας έμεινε για να δούμε κάτι καλύτερο στο μέλλον .
Β.Π. – Βόλος 28/1/2015 .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου