Μια μεγάλη δημοσιογραφική απώλεια

               Γεννήθηκε στο Περιστέρι της Αθήνας , το 1937 , χώρο στον οποίο είχαν εγκατασταθεί οι γονείς του ως πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη . Ο λόγος για τον Σεραφείμ Φυντανίδη .

               Ο πατέρας του ήταν ηλεκτροτεχνίτης , που έβγαζε το μεροκάματό του επιδιορθώνοντας ηλεκτρολογικά και υδραυλικά προβλήματα σε σπίτια . Αργότερα απέκτησε και δικό του μαγαζί . Πιστός στη παράδοση και τα χρηστά ήθη της εποχής και γνωρίζοντας φυσικά τη δυσκολία του εγχειρήματος , καθώς και τα προβλήματα που θα προέκυπταν , ήταν αντίθετος στην επιθυμία του γιου του να σπουδάσει .

               Ο μικρός Σεραφείμ δεν ήθελε ούτε να ακούσει για το επάγγελμα του ηλεκτρολόγου . Την απόφασή του να ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία είχε πάρει από μαθητής , στα δώδεκά του χρόνια , όταν ο δάσκαλος είχε ¨δει το ταλέντο του και σχολίαζε συχνά στην τάξη : ¨ γράφεις καλά , να γίνεις δημοσιογράφος ¨ . Πράγματι ασχολήθηκε από νωρίς με πολλές μαθητικές και ερασιτεχνικές εκδόσεις . Σπούδασε στην Α.Σ.Ο.Ε.Ε .

              Από το 1958 άρχισε να εργάζεται ως συντάκτης στην εφημερίδα ¨ ΕΘΝΟΣ¨ ως το τέλος του 1967 . Μετά εργάστηκε στην ¨Απογευματινή ¨ ως αχισυντάκτης και από το 1974 μέχρι το 1976 διετέλεσε διευθυντής σύνταξης στην εφημερίδα ¨Ακρόπολη ¨ . Από το 1976 συμφώνησε με τον εκδότη της ¨Ελευθεροτυπίας ¨ Χρήστο Τεγόπουλο και ανέλαβε τη διεύθυνση της εφημερίδας για 31 χρόνια , μέχρι το 2007 .

              Κράτησε ψηλά τη ¨ γραμμή ¨ της ¨Ελευθεροτυπίας ¨, που επηρέαζε τις πολιτικές εξελίξεις .

              Στο βιβλίο που εκδόθηκε από τον ίδιον , τον Νοέμβριο 2014 με τίτλο ¨ 31 αξέχαστα χρόνια ¨ , ο Φυντανίδης αναφέρεται σε πολλά και σε διάφορα , σε πρόσωπα και γεγονότα , με εκείνη τη γλαφυρή πένα του , που συγκινούσε τον αναγνώστη . Σε ένα κεφάλαιο του βιβλίου του γράφει :

             ¨ Όταν ανέλαβα διευθυντής , απευθύνθηκα στους νέους συντάκτες : ¨ Γράψτε ό,τι θέλετε , αρκεί να βάζετε την υπογραφή σας. Μόνο δύο όροι υπάρχουν : Δεν θα υμνείτε τον βασιλιά και τη χούντα  . Δεύτερον , να μη μας πιάνει ο νόμος .

               H ίδια η εφημερίδα , όπως παρατηρεί ο Φυντανίδης ¨ Ήταν μια πιστή απεικόνιση της Ελληνικής πολιτικής ζωής και κοινωνίας μετά την μεταπολίτευση¨ . Ο αναγνώστης καταλαβαίνει πολλά αν διαβάσει σελίδες του βιβλίου , που αναφέρονται στο ¨ Σκάνδαλο Κοσκωτά ¨, στο ¨Βρώμικο 89¨ , στην ¨Αλλαγή του ΠΑΣΟΚ ¨ ή στη δράση της ¨ 17 Νοέμβρη ¨.

               Για τα προσωπικά του γράφει : ¨ Ιδιαίτερα πλούσιος δεν έγινα , είχα όμως τέσσερις μεγάλες απολαβές . Δωρεάν βιβλία , δίσκους , ταξίδια και γνωριμίες με εξαίρετους ανθρώπους . Όχι μόνον πολιτικούς αλλά και ανθρώπους των Γραμμάτων και των Τεχνών .

               Σε κάποιο σημείο γράφει την έκδηλη πικρία του , ενθυμούμενος εκείνο το σημαδιακό , για τον ίδιο , βράδυ , όταν η Μάνια κόρη του μακαρίτη από το 2006 εκδότη της ¨ Ελευθεροτυπίας¨ Χρήστου Τεγόπουλου , του έδωσε να καταλάβει ότι είχε πλέον τελειώσει για την εφημερίδα .

             ¨Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν¨ . Ο τίτλος της καταπληκτικής ταινίας του Σιντνεϊ Πόλακ , αποδίδει την σκληρή πραγματικότητα , σε μεταφορική έννοια πάντοτε , που έζησε ο Σεραφείμ Φυντανίδης μέχρι την ημέρα των Χριστουγέννων του 2014 όταν αποφάσισε να μας αποχαιρετήσει ...

              Καλό σου ¨ταξίδι¨ αλησμόνητε Σεραφείμ .

              Πάντα θα σε θυμόμαστε .

             

              Β.Π.- Βόλος , 3/1/2015     .